Vandaag weer eens een bijdrage in de onregelmatig verschijnende doch veelgelezen rubriek Het Is Weer Niet Veel Soeps In De Weekendkrant. Ooit trok ik echt uren uit voor de zaterdagbijlagen maar tegenwoordig ben ik er snel doorheen, al moet ik erbij zeggen dat ik tot dit weekend dacht dat De Volkskrant op zaterdag nog het meeste nieuws had.
Dit weekend moet ik mijn mening bijstellen. Afgelopen week lijkt de Volkskrant-redactie althans collectief door de warmte bevangen te zijn geweest, want de krant van gisteren was gewoon drie keer niks. Neem de doorgaans goede boekrecensies. Dit weekend zijn het er precies twee en dan tel ik nog ruim ook. Persis Bekkering bespreekt namelijk twee boeken die niet direct bij verschijning de erkenning kregen die ze verdienden. Oude boeken dus. Verder mag iemand vertellen over Tolstoj (ook oud), is er een beschouwing over romans en psychoanalyse en is er een stukje over de achterkanten van boeken. Nieuwe boeken krijgen nul aandacht.
Nu kun je zeggen dat nieuwe ideeën tegenwoordig zelden de wereld in worden geholpen door boeken en dat het logisch is dat een krant daaraan consequenties verbindt. Ik kan een eind met die redenering meegaan maar denk dat althans boeken die een overzicht bieden, nog een meerwaarde hebben boven het internet, waar immers rijp en groen naast elkaar staan.
Los daarvan: als het boek echt als medium is ingehaald door het internet, dan is de daaraan te verbinden consequentie dat De Volkskrant websites gaat recenseren. Die ontbreken ook. De redactie vond een interview met kunstenares Tinkebell wél belangrijk, hoewel u over haar elke drie maanden wel ergens leest. Nieuwswaarde heeft het vraaggesprek daardoor niet. Denken ze bij De Volkskrant dat u, nu het zomer is, geen behoefte heeft aan nieuwe ideeën?
Dat zou dan het verschijnsel illustreren dat bekendstaat als hypocognitie: dat je niet weet wat je niet weet, terwijl er in die “black box” wel zaken liggen die invloed op je hebben of die je behoort te weten om je werk te doen. In dit geval dus een redactie die denkt dat iedereen het in de zomer rustig aan wil doen en niet in de gaten heeft dat er ook mensen zijn die gewoon geïnformeerd willen blijven over nieuwe ideeën.
Ik noem hypocognitie omdat Ellen de Bruin er dit weekend een voorbeeldig stuk over schreef in het NRC Handelsblad. Het is misschien niet allervernieuwendst, maar het gáát ergens over. En voor zover een stuk in de zomer anders moet dan anders: het is geschreven met de lichtvoetigheid waardoor je het stuk ook prima kunt verteren als je op het strand ligt of met de veerpont onderweg bent van Stavoren naar Enkhuizen.
Ik schrijf dit niet omdat ik een voorkeur heb voor het Handelsblad boven de Volkskrant of andersom. Het zijn de twee ogen waarmee onze samenleving kijkt naar wat er gaande is, de twee oren waarmee we luisteren naar wat nieuw is. Maar in de weekends staat er sowieso weinig in en in de zomer nog minder. Als je als redactie al vindt dat de zomerse kranten anders moeten, schrijf dan eventueel wat luchtiger, maar blijf ons lezers wel informeren en behandel ons niet alsof we niet zijn geïnteresseerd in nieuwe ideeën.
Vroeger, vóór de fusie, las ik de NRC. De nieuwe krant noem ik nog steeds “de NRC”. Jona noemt die “het Handelsblad.” Geweldig, hoe herinneringen en gewoontes bronnen kunnen beïnvloeden. Voer voor archeologen.
Het was toch altijd ‘NRC Handelblad’? Vandaar ‘het’ als lidwoord.
Het is niet ‘De’ maar ‘de Volkskrant’.
Ha Jona, een veel eenvoudiger verklaring is dat de Nederlandse uitgeverij tijdens juli nagenoeg stil ligt, er verschijnt niets. De intellectuele luiheid is nu dus eens deel door commerciële lamheid te verklaren. Fijne zomer!
Dat zal een factor zijn, maar lang niet alle boeken die de afgelopen maanden zijn verschenen, zijn gerecenseerd. Om een simpel voorbeeld te noemen: De Volkskrant heeft geen aandacht besteed aan het boek over De Slag Bij Vlaardingen van Kees Nieuwenhuijsen, terwijl dat gaat om een redelijk geslaagd boek over een gebeurtenis met een grote, nog altijd gevoelde impact die het publiek zal aanspreken (namelijk het ontstaan de Nederlandse onafhankelijkheid). De krant heeft, denk ik, voldoende materiaal liggen om te bespreken.
Ik ben op jouw bespreking voortgegaan en heb het boek aangeschaft.
Zul je geen spijt van krijgen.
Dat boek gaat helemaal niet over de Nederlandse onafhankelijkheid; hoe kom je daar nou bij?
Nou… het betekende wel dat de graven van Holland meer dan voordien hun eigen plan durfden trekken. Natuurlijk duurde het nog eeuwen voordat een en ander werd erkend. En uiteraard is Nederland meer dan Holland. Maar “Vlaardingen” is wel een stap geweest.
Vergelijk het met het scheiden der wegen tussen joden en christenen. Is pas formeel in de vijfde eeuw. Maar er gaan wel wat dingen aan vooraf en die beginnen al in de eerste eeuw.
Bijna dertig jaar geleden maakte ik voor het eerst mee dat een ‘het NRC’-zegger het bestond om een onterecht superieur toontje aan te slaan.
Voor mij is dat meer dan 30 jaar geleden.
in aanvulling: … dat NRC-lezers een onterecht superieure toon (want het verkleinende -tje zou misplaatst zijn) aansloegen in mijn bijzijn. Met aardappel in de keel orerend over objectieve weergave van het nieuws.
Achteraf – altijd makkelijk – weet ik dat zowel NRC als Volkskrant reden hadden superieur te worden genoemd; beiden waren toen veel en veel beter dan nu. Wellicht is dat voor een bepaald slag NRC-lezer moeilijk toe te geven?
Wij hebben een e-abonnement op de NRC (eerst meer dan veertig jaar een papieren abonnement gehad) plus op zaterdag de Trouw. Wij kochten vroeger vaak op zaterdag de papieren editie de Volkskrant en we hebben ook eens een e-abonnement gehad, maar kregen toch weer heimwee naar de NRC.
Die ‘het’ komt natuurlijk van toen het vroeger samengegaan is met Het Handelsblad. Maar dan was het nóg dubieus om ‘het’ te zeggen. Ik vind in het algemeen dat al deze kranten achteruit zijn gegaan en behoor dus zeker niet tot het slag lezer die u noemt. Wij hebben het er vaak met anderen over en geven het grif toe. En ik heb geen hete aardappel in mijn mond.
Ik probeer nou net aan te geven dat ik niet neerkijk op De Volkskrant. Over het algemeen vind ik die op zaterdag beter, terwijl het Handelsblad door de week wat overtuigender is. Ik kijk niet neer op een van die kranten. De Volkswraf en de Handelsblaf zijn de twee waakhonden van onze democratie.
Arme democratie.
Voor de hardleersen: het is niet ‘De Volkskrant’ maar ‘de Volkskrant’, alsook de NRC en niet dat dwaze het NRC.
Terwijl de Telegrof vooral als kattebakvulling geschikt is.
De Telegraaf was wél de krant die het koninklijk huis dwong een nieuwe accountant te nemen (KPMG bleek niet zo’n nette toko). Kijk niet te ver neer op De Telegraaf.
Tja, volgens mij bevatten de voormalige kwaliteitskranten (Trouw was de laatste, tot 2010 ongeveer) al jarenlang Alweer Niet Veel Soeps. Om aan mijn trekken te komen lees ik sinds een paar maanden Dagblad van het Noorden (is nog goedkoper ook) en daarnaast Trouw, De Morgen en De Ware Tijd op internet.
Komkommernieuws, het is een gerecht met weinig smaak. En dat al decennia lang. Sinds het NRC in Belgische handen kwam werden de artikelen korter en de foto’s groter. Ik beëindigde mijn week-end abo definitief. De Volkskrant zwoer ik af in mijn studententijd. Die Zeit, Frankfurter Allgemeine, The Guardian, het plaatselijk suffertje bleven.
Hoe onderhoudend en uitstekend gedocumenteerd (!) ook, je behoeft bij tijd en wijle een eindredacteur: Er vaart geen veerpont tussen Stavoren en Medemblik, tenzij je over wilt stappen in Enkhuizen – ik woonde er twee decennia.
‘Dolce far niente’, of meng je in de menigte en onderzoek en bewonder elk station van de nieuwe metrolijn grondig – nu glimt het nog.
Ik word nog eens gék van Enkhuizen en Medemblik. Ik verwissel die twee namelijk systematisch. Ze zijn het Hoogezand-Sappemeer van Noord-Holland.
Helemaal niet. Ze behoren niet eens tot dezelfde gemeente (al zal dat misschien nog wel komen) en de twee plaatsen liggen dik 13 km uit elkaar. Van Hoogezand naar Sappemeer kun je daarentegen lopen.
Laten we het met een ezelsbruggetje proberen. Enkhuizen ligt aan de oostelijke punt van West-Friesland, Medemblik in de noordelijke bocht. Hoorn, dat eigenlijk niet tot West-Friesland behoort – Hoorns had vroeger een eigenlijk dialiect, in de zuidelijke. Als je nou in het noorden begint en met de klok meegaat krijg je MEH.
@ Jona.
Het simpelste ezelsbruggetje is het feit dat de opperboef en plagiaat bedrijver J.H. van Linschoten in Enkhuizen aan zijn meer dan verdiende einde kwam.
¨J. Huygen in E. Huizen.¨
Alleen de Spaanse wiki versie over dit adderengebroed geeft zijn ware aard weer: niets meer of minder dan een doodordinaire copieerder, die al het in hem gestelde vertrouwen der geniale Portugezen in Goa en in Lisboa wist te beschamen.
https://es.wikipedia.org/wiki/Jan_Huygen_van_Linschoten
Vroeger was niet alles beter. Laatst heb ik via Delpher een exemplaar van het Handelsblad uit 1962 bekeken. Je schrikt je dood van de plechtigheid, de oubolligheid, het conformisme en de onnozelheid van de berichtgeving daarin.
Klopt.
Gold voor alle Nldse kranten uit die tijd. De bloeiperiode, ongeacht politieke en religieuze kleur, was 1970-1995 (en naar mijn nog steeds onbescheiden mening voor Trouw nog wat langer).
Ik ben zó blij dat ik van dat domme zaterdagritueel bevrijd ben. Zonde van mijn tijd.
Kranten?
Bestaat dat nog!?!
Ik bedoel: de kracht van het internet is dat je heel eenvoudig kennis kunt nemen van allerlei media-‘hubs’ en meningen en niet gebonden bent aan die ene krant met altijd maar weer die ene politieke mening.
Want daar erger ik me wel heel erg aan: de eenzijdigheid van de vele gevestigde media in Nederland. Op tv bijvoorbeeld nodigen ze altijd maar weer diezelfde koppen uit met dezelfde ja-knik mentaliteit. Omdat ze weten dat je iets anders zegt dan het gewenste, je eruit ligt en kunt fluiten naar je vergoeding van enkele duizenden euro’s…….
Wat waarlijk ‘vreselijk’ is, is ’the arrow of time’.
Het zal wel weer niet mogen van de fietsfanaten, maar de ‘Archeologie van de Auto’ (met daarin de onvergetelijke Gabriel Voisin) is en blijft een geniale analyse, rakend aan al wat ons beroert in onze tijd en in de komende jaren en wellicht decennia.
Nimmer meer met spanning uitkijken naar het Handelsblad van vrijdag en zaterdag, met daarin weer prachtig geschreven, intelligente en uitdagende artikelen van Rudy Kousbroek, Ethel Portnoy, Henk Hofland, W.F. Hermans, Hella Haasse, en, last but not least, de formidabele recepten van de onovertroffen Florine Boucher. En dan zwijg ik maar even over twee dames van formaat die verjaagd werden bij het Handelsblad en die eveneens, zoals Florine, nog onder ons zijn maar weggehouden worden van de lezertjes.
Ja, zelfs Tom Bommel en heer Olivier Poes en natuurlijk Joost missen wij. En… voor de ouderen onder ons, de berichten over de bestemmingshavens van de schepen op de lijnvaartdiensten, even mysterieuze namen als vroeger op de afstemschermen van de Philips bi-ampli radio’s, ja die met het groene stralende oog: op- en uitgloeiende.
De verzonken werelden van Jules Verne en zijn kapitein Nemo, de vergane en op de zeebodems rustende Amsterdamse trotsen, zoals de Johan van Oldenbarnevelt, op 1.200 vadems diep, gelukkig niet zo ver van de stad der steden, Lissabon, als ware zij de ultieme wrake der Portugezen voor de schanddaden hen aangedaan door de verraderlijke Jan Huygen van Linschoten, het pro-genie der kaperij der ollanders.
Hoe lief mij Rotterdam ook moge zijn, dat is de stad des NRC’s (der NRC mag ook, rare taal dat Nederlands), voor Amsterdammers en haar ommelanders is en blijft de krant het Handelsblad. Helaas nu de krant met de meest weerzinwekkende onzin over Latijns Amerika ooit gedebiteerd.
Waar blijft de onovertroffen Ineke Holtwijk van de Volkskrant?
Een latina dame van formaat, die ook andere heilige huisjes aan durfde te pakken.
re: https://www.volkskrant.nl/economie/van-den-ende-dreigt-met-zaak-om-boek-over-postcode-loterij~bb4f116b/
Courant (krant) is primair vrouwelijk. Maar er bestaat (bestond) ook de uit het Frans afkomstige zegswijze: de krant is een meneer.
@ Henk Smout
Niet aldus de vermelding in de woordenlijst van de taalunie. ¨de courant (m/v)¨ = nieuwsblad.
re: http://woordenlijst.org/#/?q=courant
Of lees ik deze bron foutief?
Historisch was vrouwelijk het eerst.
Tiens, dat is wel heel bijzonder, gelet op het heldere onderscheid in het Frans.
La courante: (1) een (oude) dansvorm, (2) een ´wijs´ (denk aan Bach´s beroemde Bwv 1007), (3) diarrhée!
Le courant: ¨een beweging, de verplaatsing van iets¨ (een stroom, een gedachte, een mening).
In Engeland is er ooit ook een Newcastle Courant geweest, maar ik had het uiteraard over het Nederlandse courant of krant.
In het Frans is dat ‘le journal’.
Le jounal, c’est un monsieur.
Journal met r natuurlijk.
Ik druk wel vaker te snel op verzenden.
Etymologisch komt het zeer waarschijnlijk van het Frans “Les nouvelles courantes” m.a.w. het lopende nieuws, m.a.w. de actualiteiten. Dit zou gezien het geslacht van ‘nouvelle’ van de krant een mevrouw maken en zou het dus ‘de’ NRC moeten zijn.
Aangezien de s van courantes niet werd uitgesproken, werd het ‘courante’, later krant, maar ook dagblad (Frans: le journal) of nieuwsblad kwamen in gebruik.
Dan is er nog het merkwaardige woord ‘de gazet’. Denk aan de Gazet van Antwerpen. Ik vroeg mij af of het woord ook in titels van Nederlandse kranten werd. Ik vond er meteen twee: De Gazet van Roosendaal en de Gazet van Bergen op Zoom. Ik heb een aantal jaren in Zuid-Limburg gewoond en de meeste mensen gebruikten de term gazet voor krant. Dit geldt ook voor België
De term komt meer dan waarschijnlijk van het Franse gazette, zelf afkomstig van het Italiaanse gazetta wat oorspronkelijk een munteenheid was (ter waarde van een krant). Dit Latijnse woord was in de betekenis van schatkamer afkomstig uit het Grieks γαζα (gaza), dat komt van het Perzische ganj, schat.
De eerste Franse krant heette La Gazette de France, later werd dat de Gazette.
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/76/GazettedeFrance.jpg
Ook in het Frans (La Gazette de la Loire, la Gazette Douot…) en in het Italiaans (La Gazzetta dello Sport…) wordt het woord nu nog steeds gebruikt in sommige titels van kranten. In Berlijn wordt een krat uitgegeven in het Frans La Gazette de Berlin’ met als doelgroep de francofone inwoners van Duitsland.
zin drie van onder is natuurlijk ‘krant’ i.p.v. krant. Ik schrijf dit toevalling onder het genot van een Duvel. Misschien was de verschrijving wel ‘Freudiaans’
5de regel van onder: en het is natuurlijk de “Gazette Drouot”
@ Henk Smout
Toch kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat uw stelling dat historisch gezien de vrouwelijke vorm Courante in de betekenis van krant voorafging aan de mannelijke vorm, taalkundig gezien onjuist is.
In een artikel van de Koninklijke Bibliotheek wordt geschreven over de oudste krant van Nederland uit 1618, ¨Courante uyt Italien¨. Nadrukkelijk zonder lidwoord.
Dat lijkt mij niet zonder betekenis. Evenmin is het van betekenis ontbloot dat het gebruik van het woord Courante in Nederland daarna volstrekt voorbij was, en men zich bij De Courant hield.
(re: https://web.archive.org/web/20140304055253/http://www.kb.nl/nieuws/nieuwsarchief-2010/oudste-krant-van-nederland-voor-het-eerst-weer-terug-in-nederland)
Mijn hypothese luidt dat bij ¨Courante uyt Italien¨ het Franse zelfstandig naamwoord ¨Nouvelle, of Notice¨ weggelaten werd, om ook de snelheid te benadrukken die in de woordenstroom Courante uyt Italien zo snedig en welsprekend tot leven wordt gewekt. Men ziet in gedachten de postkoetsen met briessende paarden, de zwetend rennende couriers, en de zeilschepen met strakke zeilen voortsnellen door Jacob van Ruisdael´s landschappen en woelige baren.
Vraiment un flux de bouche, ¨Courante uyt Italien.¨
La nouvelle courante uit Italien zou veel minder aansprekend zijn geweest, minder wervend.
Ik houd het dus op een herleidbare, reconstrueerbare fout die gemaakt is begin zeventiende eeuw, door Courante als vrouwelijk zelfstandig naamwoord in het Nederlands historisch gezien de betekenis Krant toe te dichten.
Of was die eerste krant uit 1618 een dans, een melodie, of, toen al, diarrhée?
Nog een zijdelingse opmerking. Hoe beschamend is het weer om te weten dat het enig overgebleven exemplaar van de eerste krant van Nederland buiten Nederland met zorg bewaard blijft. Het doet denken aan de beschamende vertoning door de Leidse historicus M. Rutte te Den Haag bedacht en uitgevoerd, in zijn omgang met de bibliotheek van het Tropeninstituut in Amsterdam, en de vernederende aftocht naar Alexandrië.
De enige troost is en moge zijn dat Stockholm tot de allermooiste steden ter wereld behoort. Waar voetgangers met respect behandeld worden, en waar men zorgvuldig om gaat met erfgoed.
http://www.kb.se/english/
In mijn woordenboeken staat achter courant en krant v(m), m tussen haakjes omdat je dat anno nu eventueel ook als mannelijk mag gebruiken.
Briesen is met enkele s.
Bij NRC kun je veelal het lidwoord weglaten.
Bij Volkskrant en Telegraaf meestal trouwens ook, maar is het wel bestanddeel van de naam bovenaan de voorpagina. Verschil is dat Telegraaf zelf daar hoofdletter en Volkskrant kleine letter gebruikt.
@ Henk Smout
Kennelijk heeft de zeer korte historie van het in mijn ogen bijvoeglijk naamwoord Courante, en de veel langere, tot heden durende historie van het zelfstandig naamwoord Courant u niet overtuigd.
Jammer, dan heb ik nog niet genoeg mijn best gedaan bij de uitleg. Courant is zeer zeker mannelijk en zeer zeker NIET vrouwelijk. Dat een woordenboek anders beweert, vormt hier geen bewijs. Sterker nog: de (woorden-)boeken die dat beweren dienen gecorrigeerd te worden.
Zie svp ook: https://www.kb.nl/organisatie/onderzoek-expertise/digitaliseringsprojecten-in-de-kb/project-databank-digitale-dagbladen/geselecteerde-titels-en-selectieprocedure/selectie-van-titels/1618-1800
Dank voor uw correctie van mijn zeer ernstige spelfout ¨briessen¨ naar het correcte ¨briesen¨. Ik maakte de paarden uit 1618 in mijn enthousiasme zo monter en actief, dat ik hen slis-essen bij het briesen toedichtte. Niet zo’n worden als u het volgende artikel uit het Algemeen Handelsblad er nog eens op naleest.
😉
https://www.nrc.nl/nieuws/2018/07/13/paarden-briesen-van-geluk-a1609957
Ik weet niet of dat nog steeds geldt, maar ik kwam een regel voor overheidspublicaties tegen dat substantieven die in het woordenboek als v(m) worden aangeduid, vrouwelijk zijn.
Het heerlijke aan deze discussie is dat we zo massaal negeren dat de vorige Spellingswet zei dat alle woorden mannelijk of onzijdig mochten zijn en dat het onderscheid mannelijk/vrouwelijk geen rol meer zou spelen. De gebruikers van het Nederlands hebben in de jaren zeventig, tachtig het vervaagde onderscheid opnieuw ingang doen vinden. Zou een leuke studie naar te doen zijn.
in de jaren 70 vond ik de vrijdagse bijlagen van de nrch over kunst en cultuur erg goed.
dat mis ik in deze tijd met internet en bezuinigingen.
En worden is wonder, wonderlijk wat er al typend uit brein en vingers kan komen.
Waar oudheidkunde al niet goed voor is: nummer 8.
https://speld.nl/2018/07/22/11-originele-plekken-om-je-geliefde-ten-huwelijk-te-vragen/
Ja, ik heb ’t ook gezien.
Ik las ‘m. Hij was inderdaad geestig.
De beste plek om iemand ten huwelijk te vragen is overigens deze. https://mainzerbeobachter.com/2018/01/09/de-helft-van-alle-schoonheid/
Heeft wel consequenties
https://mainzerbeobachter.com/2013/12/29/kerstmis-in-isfahan/
Wat een geouwehoer allemaal. Ga wat nuttigs doen, jullie.
Het is zondag en het is warm. Waarom zou ik?
Touché. Maar wat een leuk geouwehoer!
De laatste reactie, van Dirk over de herkenbaarheid van vrouwelijke woorden in sommige (?) dialecten overstijgt wat mij betreft het geouwehoer. Dat is prachtige informatie over taal, los van alle regeltjes over de grammaticale juistheid der woorden en lidwoorden.
Daar word ik heel gelukkig van.
ABN is ook maar het dialect van de macht en geen halszaak…
En als de spraakmakende gemeenschap in grote meerderheid, om maar een enkel voorbeeld te noemen, “hun hebben het gedaan” gaat zeggen, dan wordt het voormalige fout het nieuwe goed.
Je tenen staan krom maar zo is het wel. En die kromme tenen zeggen meer over de arrogantie van een officiële taal als het ABN dan over de verandering zelf.
Vorige maand wees de Nederlandse buurvrouw van onze school mijn collega er met een mail aan de directie op dat zijn Belgische vlag verkeerd uit het raam van de klas hing (we gingen toen nog wereldkampioen worden). Na een beleefd antwoord kregen we een nieuwe tik op de vingers: “en trouwens, vlag is mannelijk”. Dat gaat er bij Antwerpenaars (bij uitbreiding veel Brabanders, veronderstel ik) niet in. Als je er “ne” of “nen” kan voorzetten, is het mannelijk. Ne vlag, dat gaat niet, net als ne krant. Wie dialect spreekt, zal langer woorden als vrouwelijk herkennen.
Zeker, Dirk! Als native speaker van het Sittards kan ik dit bevestigen.
‘Komkommernieuws, het is een gerecht met weinig smaak.’
Ik denk dat Marcel Meijer Hof het hier heel goed formuleert, Niet alleen journalisten, redacteuren en recensenten zijn op vakantie, maar ook hun bronnen drogen drogen op met dit weer. Redacties worden bevolkt met stagiaires en pas afgestudeerden, die dit jaar door de academies werden uitgepoept.
Een beetje journalist heeft nog wel wat op de plank liggen, om gedurende de afwezigheid de leemtes op te vullen, maar erg actueel is het allemaal niet. De eindredacteuren van de diverse kranten hebben er een poupetour aan om de gaten dicht te breien. Desnoods wordt zelfs teruggegrepen op oud nieuws….
Je zult het misschien niet geloven, maar het zijn juist de zomermaanden waarin de spanning tot het kookpunt stijgt..Het is een praktisch probleem, dat zich al voordoet zolang als de journalistiek bestaat.. Er is ook een valkuil: onzorgvuldigheid in de berichtgeving omdat bronnen en contrabronnen ook op vakantie zijn, of op zijn minst niet bereikbaar.
Internet iis een bron van informatie, maar je hebt ook de menskracht nodig om al die informatie te filteren en te checken. Die mensen zijn op vakantie. Dat heet komkommertijd…