Internet is er om over de hele aarde poezenplaatjes te delen. We willen een basis stichten op Mars om ook interplanetair poezenplaatjes aan elkaar te kunnen tonen. Maar ik wil er vandaag toch even voor pleiten de dromedaris niet te vergeten.

De linker foto is in 2004 gemaakt in een vervallen serail langs de weg van Nain naar Isfahan. Ik herinner het me nog goed. Mijn goede vriend Richard was net een eind de woestijn in gelopen om daar een eolisch sediment te bestuderen (en omdat hij zo graag eens in de woestijn wilde staan roepen) toen mijn zakenpartner en zijn vriendin de dromedaris en haar jong ontwaarden. De baby-dromedaris was pas geboren en kon, zoals u ziet, al op eigen benen staan. Fascinerend.

De rechterfoto komt uit de werelderfgoedstad Hatra in noordelijk Irak, waar tweeduizend jaar geleden een bufferstaatje lag tussen het Romeinse en het Parthische Rijk. De beeldhouwer moet destijds dezelfde fascinatie hebben gehad als waarmee wij eeuwen later zouden kijken naar die dromedarisbaby.

U kunt deze laatste, stenen dromedarissen helaas nooit meer zien. Hatra is in 2015 zwaar beschadigd door aanhangers van de zogenaamd islamitische staat.

Naschrift 14 oktober 2021

Op bezoek in Hatra. De schade door plundering valt bij nader inzien eigenlijk wel mee.