Arabisch schrift

Inscriptie, Grieks en Nabatees, uit Petra; het Nabatese alfabet was de voorloper van het Arabisch schrift

Soms kan ik dat zo ineens hebben, dat ik ergens een opschrift zie en denk: “Die letter is mooi”. Met westerse letters heb ik dat maar zo nu en dan. Met Arabische letters heb ik dat daarentegen bijna altijd. Natuurlijk, ze lijken op vermicelli, maar wat je ook schrijft, het wordt als vanzelf kalligrafie. Alle reden dus om te gaan luisteren toen Marijn van Putten (over wiens Koranonderzoek ik al eens eerder blogde) onlangs een lezing verzorgde over de geschiedenis van het Arabische schrift.

Of beter, over de antieke wortels van het huidige Arabische schrift, want op het Arabische Schiereiland zijn vele soorten schrift ontstaan. De afgelopen tijd zijn letterlijk tienduizenden inscripties gevonden in diverse zogeheten Zuid-Semitische alfabetten. Zo hadden de oases van Tayma, Dumah en Dedan elk een eigen alfabet en kende ook Jemen een eigen schrift. De geschreven rijkdom van Arabië is een van de grote oudheidkundige ontdekkingen van de laatste tijd.

Lees verder “Arabisch schrift”

Kalligrafie

Kalligrafie in de grote moskee in Isfahan

Het Arabische alfabet mag dan niet al te gemakkelijk zijn, het is ideaal voor kalligrafie, waarvan verschillende stijlen bestaan. Eén vorm van kalligrafie staat bekend als “square kufic”. De foto hierboven toont hoe inscripties in deze kalligrafiestijl zijn aangebracht op een muur in de Vrijdagsmoskee van Isfahan. Als voorbeeld een regel uit de Koran (“Heer doe mij toenemen in kennis”):

De kleine streepjes boven en onder de letters zijn er alleen om de klinkers aan te geven. Ze vormen een elfde-eeuwse toevoeging aan het Arabische alfabet. Voordien werden ze niet genoteerd en konden deze letters ook worden geschreven in een vereenvoudigde vorm:

Lees verder “Kalligrafie”