Tag: punk

Interview met Bert Broodje

On door Jona LenderinginAmsterdam, Cultuur, Geschiedenis, Musea, Muziek3 reacties
Bert Broodje (foto Jan van Breda)
Bert Broodje (foto Jan van Breda)

Zo’n veertig jaar geleden brak de punk door en het Amsterdamse filmmuseum EYE besteedt er aandacht aan met een programma dat FURY! heet. Natuurlijk zijn er films maar daarnaast is er vanaf vanavond (donderdag 26 mei) een expositie van stukken uit de verzameling van Bert Broodje, die de punk trouw is gebleven en er leuk over kan vertellen.

Voor we de vraag stellen die ieder op de lippen brandt – Hoe kom je aan de naam Bert Broodje? – eerst iets anders. Hoe heb je de punk leren kennen?

Ik was al iemand die platen aan het zoeken was, vooral hardrock, glitterrock, dat doe je op die leeftijd. Ik hoorde Johnny Rotten ergens of ik zag het op TV en ik dacht “dit is het!” Een explosie van woede, die man straalde wat uit.

Dat was Johnny Rotten en het kan niet anders dan “Anarchy in the UK” zijn geweest. Toen was ik verkocht en toen was het zoeken: waar kom ik dit tegen?

Lees verder “Interview met Bert Broodje” →

Ramones Family Values (2)

On door Jona LenderinginMuziek2 reacties

“The Eagles and the Captain and Tennille ruled the airwaves,” zoals Joey Ramone de muziek van de jaren zeventig samenvatte. Ergens in Apeldoorn vond ook ik het drie keer niks, maar in de nieuwbouwwijk Zevenhuizen kregen wij niet mee dat “the Ramones were the answer to that”. Het enige wat we over de muzikale revolutie vernamen was het krantenbericht dat de leden van Blondie na een opgetreden in Paradiso een handdoekenautomaat hadden gemold. Een handdoekenautomaat! Kapot!

Terwijl TopPop ons dwong te luisteren naar de gelikte muziek van Boney M, Earth & Fire en de Village People (alsmede de Eagles en Captain and Tennille), waren de Ramones in New York teruggekeerd naar de basis. Simpele muziek waar je vrolijk van werd. Niet meer, niet minder. “We brought the fun back, which had been absent for years. ” Zanger Joey Ramone was op dat moment al een van de archetypische helden van de punk rock.

Lees verder “Ramones Family Values (2)” →

Ramones Family Values (1)

On door Jona LenderinginMuziek10 reacties

Rock ’n’ roll is leuk zolang het niet pretendeert méér te zijn dan ongecompliceerde pret. Het is muziek waar je vrolijk van wordt en dat is voldoende. Helaas zijn er altijd die denken dat rock een levenshouding vertegenwoordigt: compromisloos jezelf zijn, het verlangen je leven naar eigen inzicht in te richten. De trefwoorden zijn dan “individualisme”, “onafhankelijkheid” en “vrijheid”.

Uit de lucht gegrepen is het niet. Rock-artiesten zijn vaak hyperindividualisten. Ik heb het niet uitgezocht, maar als iemand zou vertellen dat ze lijden aan bindingsangst en beschikken over weinig sociale vaardigheden, neem ik het voetstoots aan. Het imago dat een artiest een spoor van gebroken harten en buitenechtelijke kinderen nalaat, zal wel enigszins corresponderen met de feiten. Een rocker kan geen echtgenoot of vader zijn. Daarvoor is hij te narcistisch of te individualistisch, wat in dit geval neerkomt op hetzelfde.

Lees verder “Ramones Family Values (1)” →

Sic transit gloria mundi

On door Jona LenderinginCultuur, Dagelijks leven2 reacties

Bij de ingang van het hotel hing het portret van Joe Strummer. Geen van de bekende foto’s, maar een portret van een man die, met een oogopslag die zowel onderzoekend als melancholiek kon zijn, in de camera keek, de handen gevouwen over zijn gitaar. Als ik het gezicht niet had herkend, zou het instrument een aanwijzing hebben kunnen zijn.

Ik checkte in, vroeg wat het portret van de Britse muzikant in de lobby van een Siciliaans hotel deed en kreeg te horen dat Strummer ruim een kwart eeuw geleden hier had overnacht. Smakelijke anekdotes bleven uit, dus als u ooit hebt gemeend een Italiaans volksdeuntje te herkennen in een liedje van The Clash, kan ik uw vermoeden niet bevestigen.

Lees verder “Sic transit gloria mundi” →