[Dit is de tweede van vijf blogposts over Synesios van Kyrene. De eerste is hier.]

In 397 bracht Synesios in Constantinopel een bezoek aan keizer Arcadius, om deze een gouden kroon ten geschenke te geven. De man uit Kyrene maakte van de gelegenheid gebruik een petitie aan te bieden waarin hij vroeg om lagere belastingen voor zijn geboortestad, die te lijden had van barbaarse invallen.

Het duurde enige tijd voor hij het woord kreeg, wat suggereert dat Synesios niet meteen de juiste patroon had weten te vinden. Misschien heeft hij zich wel gewend tot Eutropios, die in 398 oorlog voerde tegen de Hunnen en dus niet in de stad was, en in 399 ten val kwam. Tot overmaat van ramp namen in 400 Germaanse huurlingen de macht in de hoofdstad over. Toen zij echter door een volksopstand waren verdreven en Synesios in de persoon van de praetoriaanse prefect Aurelianus een beschermheer had gevonden, kreeg hij eindelijk zijn audiëntie.

Zijn rede Over de keizerlijke heerschappij is boeiend. Waar in dit soort toespraken in de regel niets te lezen valt dat de moeite waard is, kiest Synesios ervoor zichzelf te presenteren als de filosofisch adviseur zonder eigenbelang, wat weliswaar betekent dat een karrenvracht aan clichés over het belang der wijsbegeerte volgt, maar de spreker tevens de mogelijkheid biedt werkelijk advies te geven en concrete aanbevelingen te doen. Eén daarvan is dat de Germaanse huurlingen dienen te verdwijnen omdat ze, als barbaren, weinig met de Romeinen gemeen hebben (een argument dat suggereert dat Synesios geen christen was). Een ander advies is dat de heerser vóór alles strijd moet leveren tegen corruptie. Het is niet bekend wat de keizer dacht van al die goede raad.

[Dit was de tweede van vijf blogposts over Synesios van Kyrene. Wordt vervolgd.]