Wanneer er een papyrus wordt gevonden, is er een stevige kans dat die vals is of illegaal verworven. En anders dient de wetenschappelijke publicatie wel om de verkoopprijs op te drijven. Het is allemaal redelijk deprimerend. En alsof datafraude, heling en medeplichtigheid nog niet erg genoeg zijn, komen de dames en heren wetenschappers later met allerlei smoesjes waarom niet zij verantwoordelijk zijn.
Er is voor mensen die belang stellen in de Oudheid weinig lol meer aan. We kunnen echter nog altijd bingo spelen.
Of een reli-thriller schrijven. Hier is vast wel wat mee te doen. Archeoloog vindt een papyrus die de waarheid rondom Masada onthult. Maar is die echt of is die vervalst door lieden met een politieke bedoeling?
Het lijkt wel alsof de wetenschappers één grote boevenbende vormen. Aangevoerd door de papyrologen. Opperhoofd van de bende: Dirk Obbink (ik vind het treurig, want hij heeft toch ook verdiensten, zoals bijv.een mooi boek over magie in de oudheid.)
Fraude ligt op de loer, overal in de wereld. Maar er zijn toch ook echte papyrussen en serieuze geleerden? Hopelijk zijn die niet in de minderheid…
Een echte wetenschapper behoort datafraude te rapporteren. Het probleem is dat dat meteen het einde is van je carrière. Vermoedelijk zullen je collega’s zeggen “hij/zij had het benodigde lef” maar bij een sollicitatieprocedure zal het je worden nagedragen. Een mooi voorbeeld is de affaire-Stapel: degenen die de klok luidden, moesten anoniem blijven.
Als het zo’n zieke boel is…