[Dit is het derde stukje over de geschiedenis van de sji’ieten. Het eerste is hier.]

De graven van de imams zijn belangrijke pelgrimsoorden waar honderdduizenden sji’ieten naartoe komen. Anders dan de voor alle moslims aanbevolen pelgrimage naar Mekka, die plaatsvindt op specifieke data, is het bezoek aan de sji’itische pelgrimsheiligdommen niet aan een bepaalde tijd van het jaar verbonden. Langs de weg van Teheran naar Mashhad en langs de grote wegen in Centraal-Irak zie je dus altijd wel mensen wandelen met vlaggen, op weg naar zo’n mausoleum. In dit blogje wat foto’s.

Hieronder ziet u de mihrab in Kufa, waar de eerste imam, Ali dus, is vermoord. Daarna is hij begraven in Najaf, dat u hierboven zag. Het is een mooi heiligdom, waar ik met plezier heb rondgelopen. Het is met het Iraanse Qom het belangrijkste centrum voor sji’itische studie. U heeft wellicht gezien hoe de lokale leider, grootajatollah Sistani, dit voorjaar in zijn bescheiden huis in Najaf een ontmoeting had met de paus.

Imam Huseyn, “de prins der martelaren”, is bijgezet in Kerbala. In het heiligdom is fotografie niet toegestaan en je moet behalve je schoenen ook je camera en telefoon afstaan. Hieronder ziet u de buitenkant van de moskee.

Yazid liet Huseyns schedel in Damascus tentoonstellen. De plek is in een zijvleugel van de Umayyadenmoskee nog te zien. Even verderop ligt in het hoofdgebouw overigens het hoofd van Johannes de Doper.

Huseyns halfbroer Abbas, gesneuveld tijdens een poging water te halen, is bijgezet in een apart mausoleum in Kerbala, op een boogscheut van het graf van de derde imam. Ik vond het mooier. Het staat vast dat het vlakbij een oude waterloop is gebouwd; men vertelde dat de kelder onder het graf nog geregeld blank staat. Dat bevestigt de traditie.

Het eigenlijke slagveld ligt tussen de twee heiligdommen en er hing een prettige sfeer. Mensen zaten er thee te drinken en fotografeerden zichzelf. Als u zegt: “Disney!” of “Efteling!”, dan heeft u wel een punt. Lelijk is het echter niet.

De zevende imam, Musa, ligt begraven in de Al-Kadhimiya-moskee in een  noordelijke buitenwijk van Bagdad.

Dit is de grafkist geweest van de Zevende Imam. Nu in het Nationaal Museum in Bagdad.

De achtste imam, door de Iraniërs liefdevol Imam Reza genoemd, ligt begraven in Mashhad. Een bezoek is ook voor een seculier iemand een vrij overdonderende ervaring, zeker als je bij het eigenlijke graf kunt komen.

Reza’s dochter Fatima Masumeh ligt begraven in Qom…

… Reza’s zoon Huseyn is bijgezet in Qazvin …

… en Reza’s broer in Shiraz. Het heiligdom van Shah Cheragh (“koning van het licht”) is echt prachtig.

De negende imam, Mohammed, ligt in hetzelfde mausoleum als zijn grootvader in die noordelijke buitenwijk van Bagdad. De tiende en elfde, Ali en Hasan, zijn bijgezet in Samarra. Ik heb het alleen van een afstand gezien. De onderstaande foto is gemaakt vanuit de beroemde minaret.

Je raakt in de pelgrimsheiligdommen al snel aan de praat met de mensen. De bewaker van het heiligdom in Kerbala kon ik geruststellen: ook in Nederland zijn er sji’ieten en de Koran is ook in onze taal te lezen. Hij was zo vriendelijk niet te vragen waarom wij in Europa desondanks de meest volledige openbaring niet aanvaarden.

[U hoeft de commentaarsectie niet te gebruiken om de vruchteloze discussie over de relatie tussen islam en het westen weer op te rakelen. Dank u wel. Wordt vervolgd]