Als ik u zeg dat het februari was, als ik toevoeg dat het was in het jaar waarin Gaius Julius Caesar (voor de tweede keer) en Publius Servilius Isauricus consuls van Rome waren, en als ik dat omreken naar januari 48 v.Chr. op onze kalender, dan weet u dat u bent beland in een nieuwe aflevering van de reeks “Wat deed Julius Caesar vandaag 2069 jaar geleden?”
Blokkade
Eigenlijk niet zoveel. Hij en Pompeius lagen in het huidige Albanië en wachtten af. De impasse zou duren totdat Caesar versterkingen uit Italië ontving. Zolang het winter was, was de open zee echter onveilig. Dat was dus niet mogelijk. Bovendien patrouilleerde de vloot van Caesars tegenstanders, gecommandeerd door Marcus Calpurnius Bibulus, voor de door Caesar bezette havens. Deze Bibulus had met Caesar het consulaat bekleed in 59 v.Chr. Het was een buitengewoon rumoerig jaar geweest en de twee mannen konden elkaar niet luchten of zien. In zijn Burgeroorlog geeft Caesar diens manschappen een compliment.
Bibulus bevond zich zoals vermeld op de vloot bij Orikon. Hij belette Caesar weliswaar de toegang tot de zee en de havens, maar werd zelf van het hele vasteland in dat gebied geweerd. Want Caesar hield de hele kust met een reeks bewakingsposten bezet, en er deed zich geen mogelijkheid voor om hout of water te halen of met schepen aan te leggen. De situatie was heel moeilijk en ze werden gekweld door ernstig gebrek aan al het nodige, zozeer dat ze gedwongen waren naast de andere voorzieningen ook hout en water met vrachtschepen vanuit Korfu aan te voeren. Eén keer gebeurde het zelfs dat ze bij stormachtig weer de nachtelijke dauw moesten opvangen van de leren dekzeilen van de schepen. Toch verdroegen ze deze moeilijkheden geduldig en zonder morren, en ze bleven van mening dat ze hun bewaking van de kust en de havens niet moesten opgeven. (vert. Hetty van Rooijen)
De dood van Bibulus
Het blokkeren van de kust was dus erg moeilijk. Het werd echter nog veel moeilijker toen de leiding wegviel.
Bibulus, die al vele dagen van het vasteland was afgesneden en ten gevolge van de kou en de inspanningen ernstig ziek was geworden, bezweek aan zijn ziekte, omdat hij niet kon worden verpleegd en zich evenmin aan zijn taak wilde onttrekken. Na zijn dood ging het opperbevel op niemand over, maar ieder beheerde zijn eigen vlooteenheid afzonderlijk, naar eigen goeddunken.
Caesar schreef deze woorden toen duidelijk was dat hij de alleenheerschappij bezat. Het had geen zin eerdere tegenstanders een trap na te geven. Wilde hij regeren, dan moest hij werkbare coalities sluiten met ervaren bestuurders. Dat veronderstelde samenwerking met de voormalige aanhangers van Pompeius, en dus verzoening met oud-tegenstanders. Een compliment voor Bibulus’ plichtsbetrachting paste daar goed bij. Diens vrienden waren nog in leven.
Broederkrijg
Het is op dit punt zinvol in herinnering te brengen dat de Tweede Burgeroorlog een broederoorlog was. De twee partijen waren op allerlei manieren onderling verbonden. Dat maakte de verzoening die Caesar na afloop nastreefde, ook mogelijk. Het betekende bovendien dat de soldaten geen onverzoenlijke haat tegen elkaar koesterden. Nog eenmaal Caesar:
Tussen de twee legerkampen van Pompeius en Caesar lag alleen de rivier. De soldaten voerden van weerszijden vaak gesprekken en volgens hun afspraak werd dan intussen geen speer geworpen.
Caesar vermeldt dit als inleiding tot een anekdote over een mislukte poging tot onderhandelingen, die mislukte door de halsstarrigheid van zijn tegenstanders. Daar zal wel wat verkleuring bij zitten, maar dat de soldaten over en weer elkaar beschouwden als kameraden die alleen maar door het toeval in gescheiden kampen waren beland, oogt heel geloofwaardig.
[Een overzicht van de reeks over Julius Caesar is hier.]
“toen duidelijk was dat hij de alleenheerschappij bezat”
Sjuul was een slimmerd. Hij besefte dat hij afbreuk deed aan zijn eigen glorie als hij zijn tegenstanders achteraf kleineerde. Niet iedereen is zo slim.
Dat komt doordat het een broederoorlog was. Als er ideologische (metafysische) verschillen zijn dan gaat het anders, zie b.v. (door een voormaling Britse diplomaat)
https://www.strategic-culture.org/news/2020/02/03/israel-in-the-middle-east-a-civilisational-and-metaphysical-war/
We leven wel in 2022, maar ideeën over hoe het zou “moeten” zijn hebben wij nog steeds, b.v. (door een journalist) https://www.strategic-culture.org/news/2021/12/31/will-godless-liberalism-force-russia-to-close-its-window-on-the-west/
Nu ben ook ik een godless liberal, maar dit soort thema’s speelden in het verre verleden ook een belangrijke rol, zie het Oude Testament etc. De website heet niet voor niets “strategic culture”.
Er is het nodige aan te merken op de analyses van Crooke en Bridge. Om te beginnen is het de vraag of de VSA liberaal zijn. Het is niet moeilijk te beargumenteren dat het een één-partij staat is, met twee vleugels. Vervolgens heb ik zin om Ockham en zijn scheermes erbij te halen – waarom moeilijk doen als het gemakkelijk kan? De VSA hebben vanaf WO-2 altijd een sterke joodse lobby gehad. Ook toen de evangelicalen politiek nog maar weinig in de melk te brokkelen hadden (tussen 1945 en 1975 ongeveer) steunde de VSA Israel onvoorwaardelijk. Voor de Holocaust had die joodse lobby evenmin iets te vertellen; nogal wat vooraanstaande Amerikanen waren openlijk antisemiet (niet dat het in West-Europa beter was). En sinds er olie is ontdekt onderhoudt de VSA prima relaties met Saudi-Arabië, zelfs als daar wahabitische terroristen vandaan komen.
Brooke verklaart tegelijkertijd te weinig en te ingewikkeld.
Bridge’ eerste zin is al een misser.
“For centuries, Russia has been open to adopting popular Western traditions,”
Rusland heeft een eeuwenlange traditie van isolationisme. De oorzaak daarvan is bekend: het gevoel omsingeld te zijn (en met reden, zij het niet altijd een goede) door vijanden. Vandaar het eeuwige streven naar bufferstaten en toegang tot de open zee via een ijsvrije zeehaven. Dat vinden we bij Putin net zo sterk terug als bij Stalin en Peter de Grote. Dat verklaart de Russische ambiguiteit tov het westerse liberalisme. Dat verklaart ook waarom Rusland steeds weer op zoek gaat naar bondgenoten om ze vervolgens te wantrouwen.
De rest heb ik dus maar gelaten, al heb ik het deze keer wel gelezen. Na een dergelijke valste start wordt het er nooit beter op. Putin’s politiek is gemakkelijk te begrijpen: hij wil net als alle tsaren en Lenin tm Tsjernenko een veiligheidsbuffer. Hij zal nooit het westerse standpunt accepteren dat soevereine staten zelf mogen beslissen of ze lid worden van de EU en vooral de NAVO.
Geef mij maar Macchiavelli, die begreep internationale politiek veel, veel beter dan ideologische metafysica zweeftreven. Lees Richard Overy’s Rusland’s Oorlog. U vindt alle door mij genoemde elementen terug. De moderniseringen van Peter de Grote? Een sterkere economie opbouwen die meer belasting kon opbrengen voor de vele oorlogen die hij voer. Al zijn politiek had één doel: dominantie in Oost- en Noord-Europa. Dat is hem gelukt.
Men kan de term Joodse lobby niet gebruiken zonder consequenties, meneer Buisman.
Voor Christenen is Israël, het land van de Bijbel, natuurlijk altijd belangrijk geweest. En in Rusland is er wel degelijk de vrees dat teveel godless liberalism de sociale samenhang in de maatschappij zal ondermijnen, dat is een bekend thema, ook nu in Oost-Europa. En natuurlijk bij Baudet, met zijn “atomisering”. In Rusland waren er in de 19e eeuw veel intellectuelen die steeds naar West-Europa keken, en dat is niet zo vreemd. The West and the Rest, tenslotte. En Marx was een Duitser. Dus zo onzinnig vind ik Bridge niet. Conservatisme en liberalisme gaan niet goed samen. Overigens is Machiavelli ook de moeite waard.
Voor de volledigheid:
https://en.wikipedia.org/wiki/Strategic_Culture_Foundation
Blijkbaar een Russische think tank.
Verwerpen van het Westen was in de 19e eeuw in Rusland ook heel groot. (De Slavofielen.)
Ja, dat is dus het conflict. Zie bv https://www.bol.com/nl/nl/f/traume-und-alptraume/9200000055650018/
Dromen en nachtmerries.
Er gaan geen alarmbellen bij je af, Martin, ‘westerse’ journalisten bij Russische ’think thanks’?
‘How to protect (young) people, without touching on their personal freedoms.’ Het Rusland van Poetin? Daar gaat het hier over?
Ja, die alarmbellen gingen wel bij mij af. Is die Wikipedia tekst wel correct? Een voormalige Britse diplomaat schrijft ook op die site, leek OK. Ik zag een paar artikelen die mij heel redelijk leken, bv dat over godless liberal kon ik goed volgen. Is een voorbeeld van: hoe beoordelen wij informatie?
Bedenkingen hebben bij de diversiteitsideologie zou niet tot verleidingen uit allerlei dubieuze hoeken moeten leiden. Het lijkt wel of alle tussenwegen aan het wegvallen zijn.