[Bijna iedereen heeft wel een idee van wat gladiatoren waren: Romeinse strijders die in arena’s als het Colosseum vochten om de bevolking te vermaken. Die kennis is meestal opgedaan in stripboeken als Asterix, Hollywoodfilms of tv-series. Daardoor zingen veel misvattingen rond over gladiatoren. Svenja Grosser-Fabian behandelt zes van die misverstanden. Het eerste stukje was hier.]

De aanpassing van de munus

Keizer Augustus hervormde de munus legitimum met venationes (“jachtpartijen”) in de ochtend, executies van noxii in de middag, en, als hoogtepunt, de gladiatorengevechten in de late middag. In Hollywoodfilms worden deze elementen met elkaar vermengd. Zo is in de kaskraker Gladiator uit 2000 een gladiatorengevecht te zien tussen de hoofdpersoon Maximus en zijn tegenstander Tigris, waarbij ook tijgers in de arena worden losgelaten.

Ook gevechten tussen grote aantallen gladiatoren zijn een favoriet element van Hollywoodfilms en opnieuw biedt Gladiator verschillende voorbeelden. Deze massale gevechten, gregatim (“kuddegewijs”), bestonden wel, maar waren zeldzaam. De Romeinse biograaf Suetonius beschrijft een zo’n gevecht, waarin vijf retiarii (netvechters) het opnemen tegen vijf secutores (achtervolgers) (Caligula 30).

[Vanmiddag meer. Svenja Fabian-Grosser is lid van re-enactmentgroep Ludus Nemesis en publiceerde dit oorspronkelijk op de beëindigde website Grondslagen.net.]