Ik verblijf deze week in het buitenland (voor antropologisch veldonderzoek naar West-Aziatische wetenschapsbloggebruiken) maar ik wil u het onderstaande niet onthouden. Sinds de opening van de tentoonstelling ‘Byblos. ’s Werelds oudste havenstad‘ in afgelopen oktober kwamen al meer dan 100.000 bezoekers naar het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden. Zoals de vaste lezers van deze blog weten, gaat de expositie over de archeologie van de aloude Libanese havenstad.
100.000 bezoekers: dat is niet alleen maar een succes voor het museum of leuk voor 100.000 bezoekers. In een tijd waarin cultuur zienderogen verschraalt tot kunst, zoals literatuur verarmt tot fictie, is het fijn dat juist deze tentoonstelling het goed doet. Een tentoonstelling waar niet alleen mooie stukken te zien zijn, maar die ook en vooral een archeologisch verhaal vertelt. Dit is cultuur zoals het is bedoeld: mooi maar vooral intellectueel prikkelend.
Het archeologische verhaal wordt verteld aan de hand van zo’n 500 stukken uit Libanon, te leen van o.a. het Nationaal Museum van Beiroet, het Louvre en het British Museum. Dat kunnen eenvoudige vishaken en ankers zijn, maar ook kleitabletten en gouden wapens, juwelen met kleurrijke edelstenen, een Romeins mozaïek en een bronzen beeld van Herakles. Bijzondere aandacht is er voor de geschenkenuitruil tussen de farao en de godin ‘Dame van Byblos‘.
Ik zal het verder kort houden en verwijs nog even naar mijn eigen samenvatting van het verhaal van de expositie. ‘Byblos’ is nog te zien tot en met zondag 12 maart en degenen die dat niet meer halen, attendeer ik op de filmpjes die ik vorig jaar in Byblos maakte.
Beetje off topic, voor Libanon-liefhebbers.
Zanger Anthony Ojeil maakte een prachtige libanese versie van Jacques Brel ’s Mon plat pays.
https://m.youtube.com/watch?v=zFtaVEtly3w
Heel mooi.
Ik was er vorige week. Het was opmerkelijk druk. En ook veel jeugd! Natuurlijk , het was vakantie. Maar toch.
En trouwens, uw blog is ook wel goed voor 10000 bezoekers extra geweest, hoor.
De goede en informatieve catalogus, en ook fraai geïllustreerd, bij de tentoonstelling wil ik ook graag onder de aandacht brengen. Vol herinneringen aan de tentoonstelling. Overigens hoop ik snel iets over het antropologisch veldwerk op dit blog te lezen. Ben erg benieuwd naar de uitkomsten
Ik denk dat de conclusie al bekend is, namelijk dat de West-Aziatische wetenschapsblogcultuur meer onderzoek vergt.
Uiteraard. Gelukkig heb ik die zin nooit ergens zelf opgeschreven, maar je treft hem in veel proefschriften aan.
Literatuur die verarmt tot fictie? Dat moet je mij even uitleggen.
Kijk voor de grap eens naar de lijsten van genomineerden voor een literaire prijs en tel hoeveel fictie en nonfictie er is. In beide categorieën verschijnen evenveel boeken. De nominaties zouden dus 50/50 moeten zijn, maar de fictie overheerst. Er is in de literaire wereld weinig respect voor nonfictie, wetenschap, waarheid.
Van de literatuurlessen op de middelbare school herinner ik me nog dat we begonnen met de vraag wat literatuur nou eigenlijk is. De leraar kwam met: literatuur is fictief en waardevol. Dus fictie en literatuur horen bij elkaar.