Ik ga graag met mijn Amsterdamse vrienden naar het café en wil hen niet te na spreken, maar een van de leukste avondjes uit van de afgelopen maanden was niet hier ter stede maar in Zahlé in de Bekaa-vallei, waar deze dikke Hollander, samen met dames uit Ierland en de Antillen, te gast was bij twee maronitische studentes uit Libanon.
De Bekaa-vallei is deels christelijk en deels sji’itisch. Ik schreef al over de alomtegenwoordige propaganda van de Hezbollah. In die dagen speculeerden de media waar de leider van de organisatie, Hassan Nasrallah, zich kon bevinden, want hij was al een tijdje niet gezien in het openbaar.
In Libanon is religieuze en politieke propaganda alomtegenwoordig. Ik blogde er al eens eerder over. De grootmeesters in dezen zijn de leden van de Hezbollah, de shi’itische verzetsgroep, militie, terreurorganisatie, beweging die doorgaans de lijn volgt van de islamitische republiek Iran. Wie van de luchthaven naar Beiroet rijdt, dwars door een shi’itische voorstad, ziet om de haverklap de portretten van de leiders, die de bezoeker welkom heten. De foto rechtsboven toont de eindeloze rij vlaggen die de Hezbollah heeft opgericht langs de weg van Sidon naar Tyrus, het zuidelijke deel van de belangrijke kustroute. Het moet betrekkelijk recent zijn gebeurd, want in december zag ik ze nog niet.
De Iraanse inspiratie van de Hezbollah is geen geheim. Het logo van de beweging is geïnspireerd door dat van de Revolutionaire Garde.
De vlaggen ogen feestelijk maar concurrerende facties, zoals de Amalbeweging (wel shi’itisch, niet pro-Iraans), nemen aanstoot aan dit soort agitprop en het komt wel eens tot vechtpartijen. De Hezbollah slaat dan doorgaans het hardst. Het blijft een in de eerste plaats militante organisatie, die haar wapens (die ze na de burgeroorlogen heeft behouden om het zuiden van Libanon tegen Israël te verdedigen) ook inzet om in Libanon zelf haar zin te krijgen. Of in Syrië, zoals we deze dagen zien.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.