Zoals u misschien vermoedde na mijn drie stukjes over Alexanders veldslag bij Pellion, over Eleni Karinte en over de Albanese grootheden Hoxha en Kadare, zwerf ik momenteel over het zuidelijke deel van het Balkanschiereiland. We zijn begonnen in Thessaloniki, mijn favoriete stad in Griekenland, en doorgereisd naar Pella en Kastoria. Hiervandaan reden we Albanië binnen en bekeken de Bronstijd-grafheuvel Kamenica en het stadje Korça (iedereen drinkt hier Korça-bier). We zijn verder gegaan naar de Macedonische steden Ohrid en Bitola, die ooit Lychnidos en Herakleia hebben geheten. De opgraving van de laatste stad is de moeite waard en de kerken van de eerste zijn dat nog meer.

We reden opnieuw naar Albanië en kwamen aan in Tirana, met een mooi museum. De Albanese hoofdstad was minder saai dan me was voorgehouden. Sowieso bevalt dit land me wel: rijk is het niet, maar de voorzieningen zijn alleszins redelijk en de mensen nemen voor alles rustig de tijd. Ik ben er ondertussen niet blind voor dat een deel van de bevolking erg arm is. In de stadscentra merk je het niet zo, maar in een dorp als Kamenica wel.

Durrës volgde, het antieke Epidamnos ofwel Dyrrhachion. Ook hier is een schitterend museum en er is tevens een amfitheater dat voor een klein deel is opgegraven. Het Byzantijnse kapelletje dat hier was ingericht had iets charmants. Mijn Amerikaanse vriend Bill zegt vaak dat hij houdt van “old stones” en hij heeft ronduit gelijk.

Momenteel ben ik in Berat, vrijwel zeker het antieke Antipatreia, en ik schrijf dit in de wachtkamer van het plaatselijke politiebureau, want een reisgenoot is een paspoort kwijtgeraakt, we hebben aangifte gedaan en het wachten is nu op een stempel van een officier. Die was eerst in bespreking en is nu weggegaan zonder de stempel te zetten. Kortom, als ik hier toestanden uit het voormalige Oostblok had verwacht, werd ik niet teleurgesteld, maar ik zeg er wel bij dat Albanië sinds het einde van het communisme grondig aan het moderniseren is. U zult het een leuk land vinden. De politie schenkt althans prima koffie en het is wat curieus door het raam een liedje van Ed Sheeran te horen.

Hierboven ziet u hoe op de berg Shpirag de letters NEVER staan (satelliet). Wellicht kent u dat soort landschapskunst wel: ik heb het zelf in Iran vaak gezien, waar met honderden stenen enorme letters zijn neergelegd die dan óf een slagzin van de islamitische republiek weergeven óf reclame zijn voor een lokaal merk zeep. In Turkije weten ze er ook wel raad mee. Ten noorden van de Cypriotische hoofdstad Nicosia ligt overigens, kolossaal, het patroon van de vlag van Turks Cyprus.

Op de Albanese berg hierboven stond ooit ENVER HOXHA, de naam van de communistische leider van Albanië, met letters van vele tientallen meters groot. Het woord “Hoxha” heeft men in de jaren negentig echter uitgewist, terwijl men voor het eerste woord een creatieve oplossing had. Hetgeen me brengt bij een ander leuk feitje over Albanië: de mensen hier – althans de hoog-opgeleide archeologen en museummensen die ik weleens spreek – zien van veel dingen het lachwekkende.

Deze blog is gratis, maar als u me wil steunen, koop dan een van mijn boeken, doe via Livius.nl een cursus of reis (bijvoorbeeld Cyprus), of doneer. U kunt de blog volgen via het Whatsapp-kanaal.