Begraven in een pot

Watervaten in Knossos, hoofdstad van Kreta (© Wikimedia Commons | Gebruiker Moonik)

Begraven in een pot. De oude Chauken deden dat met honden. Het doet mij denken aan het eerste fantasieverhaal uit de archeologie dat ik tegenkwam. In 1983 op Kreta. Natuurlijk bezocht ik het door Evans opgegraven ‘paleis’ van Knossos. Ik werd langs de ‘troon’ van de koning gevoerd, door de ‘badkamer’ van de koningin en langs de grote ‘voorraadvaten’, die onder een afdakje waren opgesteld, zodat je ze eerst naar voren moest kantelen om er wat uit te halen.

Om de dreigende verveling aan het strand te bestrijden kocht ik een boekje The Secret of Crete, geschreven door de Duitse geoloog H.G. Wunderlich. Hij was ook door ‘Knossos’ geleid en hem was opgevallen dat de trappen van de lichtst denkbare marmersoort waren gemaakt en niettemin vrijwel niet waren uitgesleten. Dat was toch merkwaardig in zo’n drukbezocht paleis van weleer.

Bij verder nadenken vond Wunderlich dat het ‘paleis’ helemaal geen paleis was geweest, maar een begraafplaats. De ‘troon’ moest dienen om het lijk rechtop te zetten als men afscheid kwam nemen, de ‘badkamer’ was de werkplaats van de lijkbezorgers, de ‘voorraadvaten’ dienden om de overledenen te herbergen. Ik heb in het museum van Heraklion zelfs zo’n vaas gezien met skeletdelen erin. Begraven in een pot.

Jaren later was ik opnieuw op Kreta. Weer het ‘paleis’ bezocht, waar we opnieuw langs ‘badkamer’, ‘troon’ en ‘voorraadvaten’ werden vervoerd. Alleen de traptreden waren behoorlijk verder uitgesleten.

PS

Om geen misverstanden over dit misverstand te laten bestaan: Wunderlichs fantasieverhaal heeft wel wat stof laten opwaaien maar geldt als marginaal. Een van zijn onjuiste aannames was dat het paleis van Knossos in één keer was gebouwd.

[Op mijn uitnodiging om met enkele gastbijdragen dit tot een min of meer coronavrije ontmoetingsplaats te maken, ging Henk Ras voor de tweede keer in met niet minder dan drie stukjes over misverstanden. Dit was het laatste. Dank!]

Deel dit:

3 gedachtes over “Begraven in een pot

  1. Antoon VALCKX HOEX

    Toch is die veronderstelling om overledenen in en “pot” te bewaren niet zo gek. Bij o.a. de Incas was dat ook de gewoonte, zoals opgravingen op verschillende plaatsen aangeven.OK dat is Zuid Amerika, maar verschillende culturen hebben soortgelijke “uitvindingen” gedaan die zeer veel overeenkomst vertonen.

Reacties zijn gesloten.