Bagdadbatterij Archieven - Mainzer Beobachter

Het potje dat bekendstaat als de Bagdadbatterij (Nationaal Museum van Irak, Bagdad)

En daar was ’ie ineens. Niet eens onopvallend stond het daar in het Nationaal Museum van Irak in Bagdad: een van die voorwerpen die een Von Däniken blij zou hebben gemaakt. De Bagdadbatterij dus.

Het voorwerp is bij de aanleg van een spoorlijn in 1936 gevonden in Khujut Rabu, een van de dorpen op het terrein van de Parthische en Sasanidische hoofdstad Ktesifon. Het gaat om een potje van een centimeter of dertien hoog (zie boven), waarin een koperen kokertje stond, waarin weer een ijzeren staafje zat. Het kokertje is niet waterdicht: als het potje met een vloeistof zou zijn gevuld, zou ook het staafje nat worden. Men had – en heeft – geen idee wat het is. Wel vermoeden we dat het potje stamt uit de Sasanidische tijd.

Lees verder “De Bagdadbatterij” →

Ontlezing is een schone zaak. Lezers herkennen clichés niet langer, zodat auteurs met minder intellectuele inspanning hun geld kunnen verdienen. Literatuur wordt nu formulewerk en een succesvol boek kan worden geïmiteerd. Simone van der Vlugts Het laatste offer toont perfect hoe het moet.

In de eerste aflevering van deze online-cursus bood ik al het recept van een succesvolle reli-thriller. Begin met een moord, werk met twee helden die het opnemen tegen een even machtige als geheimzinnige organisatie, gebruik herkenbare toeristische locaties, zorg voor een stevige onthulling over de aard van de menselijke geschiedenis, verwijs naar een half-bekende (eventueel religieuze) cultuur, stop een mysterieus voorwerp in het verhaal, introduceer achtergrondinformatie door de hoofdfiguren in een docent-student-relatie te plaatsen, lok geleerde kritiek uit, benut stilistische trucs die op TV zijn uit te leggen (anders loopt u uw AKO-literatuurprijsnominatie mis) en vooral: probeer geen literatuur te schrijven. U verhoogt uw oplage alleen als u een doelgroep aanboort die anders niet leest.

Zoals gezegd begrijpt Simone van der Vlugt dit alles uitstekend. Om met de deur in huis te vallen: ze heeft – regel één – een goede onthulling. Deze plot achter de eigenlijke verhaalplot komt erop neer dat de oude Egyptenaren op elektronisch gebied zeer ver gevorderd waren en dat deze kennis Mozes in staat stelde een massavernietigingswapen te maken, de Ark van het Verbond (regel twee). Na enkele omzwervingen zou dit voorwerp in Chartres zijn beland. Hoewel de vraag opkomt waarom de Joden hun geheime wapen niet benutten om een vruchtbaarder stuk Nabije Oosten te veroveren, is dit een beregoede plot: de wereldgeschiedenis is, in de betere reli-thriller, altijd verkeerd geïnterpreteerd geweest. Oudhistorici en archeologen zijn immers dom, hun opleiding dient slechts om oogkleppen te ontwikkelen en het is algemeen bekend dat amateurs tot sensationele wetenschappelijke inzichten komen door de Bijbel letterlijk te nemen.

Lees verder “Schrijf zelf uw reli-thriller (2)” →