Het thema van de Romeinenweek, die vandaag ten einde komt, is mobiliteit en dat is een ongezochte gelegenheid om eens iets aardigs te zeggen over een boek dat al twee jaar op mijn bureau staat en waarover ik al heel lang iets aardigs wil zeggen. Het heet De ezel, het is gemaakt door Ruud Conens en Annet van Wiechen en het gaat, zoals u wellicht al vermoedde, over ezels. Een onderwerp waarover verschrikkelijk veel valt te zeggen. Honden mogen dan vrolijker zijn en katten grappiger, maar ezels zijn lief, trouw, taai, vriendelijk, nuttig, leuk en sterk. De ezel is de beste vriend van de mens.
Omdat er zo verschrikkelijk veel over valt te zeggen, hebben Conens en Van Wiechen zich moeten beperken. U zult dus weinig lezen over de biologische kant van de Equus africanus asinus en geheel niets over de verzorging van uw grijsje. De auteurs hebben het vooral over de manier waarop schrijvers en kunstenaars de afgelopen drie millennia naar ezels hebben gekeken. Zo krijgen we een bonte parade van citaten, kunstwerken en folklore. Een en ander is versierd met tientallen foto’s van ezels uit het Middellandse Zee-gebied, waar de dieren nog altijd een rol hebben in de landbouw.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.