
Ieder jaar komen honderdduizenden mensen naar Jeruzalem om de heilige plaatsen te bezoeken. Er staan altijd ontroerde mensen te bidden bij de Klaagmuur, een overblijfsel van de tempel die ooit het middelpunt vormde van het jodendom. Op loopafstand is de basiliek van het Heilige Graf. Ook hier zijn mensen soms diep door een historische plaats geraakt, zó diep zelfs dat incidenteel een pelgrim ten prooi valt aan het idee de messias te zijn. Ik weet dat dit ‘Jeruzalemsyndroom’ goed is voor een glimlach, maar ik vermeld het zonder ironie. Het gaat me erom dat we tot in onze ziel kunnen worden getroffen door gebeurtenissen van twee millennia geleden.
Dat is het mooie van geschiedenis: de ervaring contact te hebben met mensen uit het verleden. We gaan daarvoor naar musea, anderen bezoeken slagvelden en thuis kunnen we al geroerd zijn als we de brieven lezen van onze grootouders. Het contact met het verleden is prettig en de historische belangstelling behoeft daarom geen rechtvaardiging, evenmin als het bezoek aan een concert, het lezen van een roman of een boswandeling.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.