De sluiting van het Zandpad

amsterdam_wallen
Ceci n’est pas un Zandpad, maar u begrijpt ongeveer waar het stukje hieronder over zal gaan.

Enige tijd geleden interviewde ik mw. Alexandra van Dijk, die een bureau heeft opgericht om overheidsinstellingen en andere belanghebbenden te informeren over prostitutie (meer). Het onderwerp is inmiddels weer in het nieuws doordat de Eerste Kamer slechts gedeeltelijk akkoord ging met de nieuwe Prostitutiewet en doordat in Utrecht de ramen zijn gesloten. Alle reden voor een vervolginterview.

Wat is er nu eigenlijk aan de hand in Utrecht?

Het Zandpad en de Hardebollenstraat zijn de enige twee zones in Utrecht waar raamprostitutie mag plaatsvinden. Het gaat om zo’n 162 werkruimten, die in diverse “shifts” worden gebruikt. De ramen kunnen uitsluitend worden gehuurd van een exploitant, die ook de eigenaar is van de boot of het pand en die elke drie jaar zijn vergunning moet verlengen. Wie in Utrecht in de raamprostitutie wil werken, moet de ruimte voor minimaal vier aaneengesloten weken huren bij zo’n exploitant.

Lees verder “De sluiting van het Zandpad”

Prostitutieplannen (vervolg)

amsterdam_wallen
Prostitutie in Amsterdam

Op zaterdag 16 juni publiceerde Het Parool een artikel over de plannen van de gemeente Amsterdam om de uitwassen van prostitutie harder aan te pakken. Een van de voorgestelde maatregelen is registratie van prostituees. Naar aanleiding daarvan schreef ik dit blog-artikel, waarin ik wees op het feit dat registratie er in Utrecht toe heeft geleid dat veel prostituees het illegale circuit in zijn gegaan. Ook schreef ik dat het me wat tegenviel dat wethouder Lodewijk Asscher degenen die zijn plannen niet deelden, afdeed als “comfortfeministen”, zonder (althans in de weergave van Het Parool) in te gaan op hun argumenten.

Het blogstuk werd doorgeplaatst naar een andere blog en is door een kleine 1200 mensen gelezen, die er ook op reageerden. Korte tijd later reageerde de wethouder me uit voor een gesprek, dat afgelopen dinsdag plaatsvond. Hieronder een ruwe samenvatting.

Lees verder “Prostitutieplannen (vervolg)”

Prostitutieplannen

amsterdam_wallen
Prostitutie op de Wallen

Als u, door welke ongelukkige speling van het lot dan ook, nog nooit de autobiografie van Casanova hebt gelezen, ga dan NU naar de bibliotheek, want u hebt leukere dingen te lezen dan wat ik nu ga schrijven. Het onderstaande is namelijk helemaal niet leuk, terwijl Casanova geestig is, ontroerend, afwisselend, levenslustig en scherpzinnig. Hij is een van die mensen die je sympathiek vindt, ook zonder dat je zijn moraal deelt. Want ja, hij hield van vrouwen.

Eén ervan was een kapster in Rome, die hem op een gegeven moment bekent dat ze niet met haar geliefde kan trouwen, omdat ze (als ik het me goed herinner) geen bruidsschat heeft en zij en haar verloofde de huur niet kunnen opbrengen van het huis dat willen betrekken. Casanova weet raad. Het kapstertje komt elke dag wat eerder, levert een dienst die ook de autobiograaf vermijdt te noemen en brengt daarna het haar in orde van haar klant. Tegen de tijd dat de immer reislustige Casanova Rome verlaat, heeft hij al gezorgd voor een bruidsschat en een huis.

Lees verder “Prostitutieplannen”

De verkeerde kwestie verkeerd aangepakt

Wapen van Alkmaar

Toen het schooltje waarvoor ik werk net was opgericht, gaven we onze cursussen in een leegstaand huis aan de Oudezijds Voorburgwal. Het lag aan de rand van De Wallen, het befaamde/beruchte gebied waar in Amsterdam de prostitutie  plaatsvindt. We ondervonden daarvan weinig last, al wist ik nooit goed waar ik moest kijken als ik ’s morgens werd begroet door een schaars geklede buurvrouw die de stoep stond te schrobben.

Schrobben, dat was ook mijn eerste bezigheid, want meestal had er die nacht een junk in het portiek geplast. En als het de junks niet waren die overlast veroorzaakten, dan waren het wel de toeristen, waarvan sommige al om elf uur in de ochtend in kennelijke staat verkeerden. Het was dermate storend dat ik de verleiding mijn emmer met zeepsop over zo’n dronkenlap leeg te gooien, bij één gelegenheid niet heb weerstaan. Van de prostituees had ik weinig last – sterker nog, ik ondervond er nooit overlast van – maar ze trokken een hoop publiek aan dat ik liever zag gaan dan komen. Ik begrijp dus uitstekend wat de Alkmaarse bewonersvereniging beweegt die, zo lees ik, zich sterkt maakt voor het sluiten van het plaatselijke prostitutiegebied.

Lees verder “De verkeerde kwestie verkeerd aangepakt”