Dat was toch aardig. Genetici hebben bevestigd wat ze al een tijdje wisten, dat er uitwisseling is van genetisch materiaal tussen Syrië en Ethiopië. Dat is ook helemaal niet zo vreemd. Al in de Naqada-tijd (zeg maar het vierde millennium voor Christus) voeren kooplieden uit Egypte naar zowel Syrië als Nubië. Daarmee zijn ze vrolijk doorgegaan tijdens het Oude Rijk, de Eerste Tussenperiode, het Middenrijk, de Tweede Tussenperiode, het Nieuwe Rijk en de Late Tijd. In die laatste periode was de culturele kruisbestuiving zelfs buitengewoon intensief. Het zou nieuws zijn als er géén uitwisseling van genetisch materiaal was tussen de twee culturen.

Dat je bevestigt wat we al wisten, is voor een wetenschapper ondertussen wat vervelend. Daarmee overtuig je je financiers namelijk niet. Onze genetici wisten raad: je zegt gewoon dat dit past bij het verhaal van het bezoek van de koningin van Seba aan koning Salomo (1 Kon. 10.1-13). En verdraaid, iedereen schrijft het over, hoewel Seba niet ligt in Ethiopië maar in Jemen. De claim is ongeveer even onzinnig als wanneer je, nadat je hebt vastgesteld dat er genetische overeenkomsten zijn tussen mensen uit Syrië en België, het middeleeuwse sprookje erbij haalt dat Jozef van Arimatea is afgereisd naar Engeland.

Dit bewijst de publicitaire kracht van de Bijbel. Stel je vast dat de vulkaan Thera in 1629 v.Chr. is uitgebarsten, dan breng je dat in je persbericht in verband met de opmerking dat Mozes, toen hij door de woestijn trok, overdag een wolkkolom en ’s nachts een vuurzuil volgde (Ex. 13.21). Beschrijf je in een boek dat zuurstofgebrek leidt tot hallucinaties, dan verwijs je als bewijs naar de visioenen van Mozes op de berg (Ex. 19.3). Vind je een oeroud heiligdom tussen Eufraat en Tigris, dan is dat de Hof van Eden (Gen. 2.8-14). De gouden regel is: als je een wetenschappelijke ontdekking in verband kunt brengen met een Bijbeltekst, dan kun je rekenen op een wonderbaarlijke fondsenvermenigvuldiging.

Nu staat er in de Bijbel dat Mozes een wolkenkolom volgde. En de Bijbel schrijft dat Mozes een berg beklom. En de Hof van Eden wordt vermeld als liggend tussen Eufraat en Tigris. De erop gebaseerde theorieën zijn weliswaar flauwekul, maar er is tenminste een Bijbelpassage. Er is echter niet één passage die vermeldt dat de koningin van Sheba de Rode Zee is overgestoken en zich na een tocht door de Danakilwoestijn heeft gevestigd in Ethiopië. Een middeleeuwse legende dat haar afstammelingen die tocht zouden hebben gemaakt, is precies dat: een middeleeuwse legende.

Het genetica-bericht is daarom echt verontrustend. Men wil zó graag kunnen verwijzen naar de Bijbel, dat men het boek zelfs noemt als er niets te lezen valt. Fondsenwerving is blijkbaar belangrijker dan het lezen van de bronnen, of het simpele gegeven dat Jemen en Ethiopië twee verschillende landen zijn.

Je hoeft geen universitaire opleiding te hebben om op een landkaart te zien dat de hoofdstad van Seba, Mariba, even ver van de Ethiopische hoofdstad Aksum lag als Amsterdam van Bern. Hoe zou het toch komen dat het draagvlak voor wetenschappelijk onderzoek afkalft?