Kranten zijn net mensen: ze maken fouten. De overeenkomst gaat verder. Zoals veel mensen van hun fouten leren, zo leren ook de meeste kranten van hun fouten. En zoals sommige mensen niet leren van hun fouten, zo leert ook Trouw niet bij. De berichtgeving over de Oudheid is altijd ondermaats en dat is des te erger omdat de redactie ervan op de hoogte is dat ze op dit punt een blinde vlek heeft.

Dat weet ik, omdat ik een tijdje geleden een brief heb ontvangen van de hoofdredacteur, Cees van der Laan, over de gang van zaken rond een interview met een dominee die de kwakhistorische theorie herhaalde dat Jezus niet had bestaan. Dat de beklagenswaardige weleerwaarde zich bij zijn kerk moest verantwoorden was vanzelfsprekend nieuws maar vormde al even vanzelfsprekend geen reden om zijn verdoolde ideeën ook een platform te geven. Zoals ik destijds heb beschreven, kreeg Trouw kritiek, negeerde de krant die, beweerde Van der Laan in een hoofdredactioneel commentaar zelfs dat het bestaan van Jezus een open kwestie was, draaide hij later bij en plaatste de krant een goedmaakstukje dat de kern van de problematiek miste. Daarover heb ik dus met Van der Laan gecorrespondeerd en daarom weet ik dat de redactie haar zwakke punt kent.

Even goed dendert Trouw gewoon verder. Dit artikel over Mithras herhaalt bijvoorbeeld volkomen verouderde en behoorlijk tendentieuze ideeën. Toen ik de geïnterviewde, die ik zeer hoog aansla, vroeg hoe dit zo had kunnen mis gaan, zei hij dat er dingen in de krant stonden die hij niet had gezegd. Dit is een journalistieke doodzonde maar Trouw zag geen aanleiding tot rectificatie.

Of neem de Jordaanse loden fake-codex: Trouw schreef er dit over en deed alsof er nieuws is, terwijl we allang weten dat én waarom die nep is. Of neem dit stuk, waarin de open deur wordt ingetrapt dat het verhaal van Adam en Eva niet over zonde zou gaan. Nee, inderdaad niet en ik weet werkelijk niet wie dat anno vandaag de dag nog denkt. Of neem de berichtgeving over het graf van Nikolaas van Myra. Eén telefoontje naar een archeoloog was voldoende geweest om die onzin uit de krant te houden. Of neem dit pareltje: “Volgens de katholieke kerk is [de lijkwade van Turijn] de linnen doek waarin de gekruisigde Christus werd gewikkeld”: dit nu net wat de katholieke kerk niet zegt.

Het DNA-onderzoek naar het oude Fenicië werd ook al volstrekt verkeerd weergegeven – om nog maar te zwijgen over het bijbelse litteralisme van het artikel. Als de redactie éven had gekeken naar het onderliggende wetenschappelijke artikel, vijf minuten maar, zou ze hebben herkend dat de DNA-mensen nergens oudheidkundigen noemen die de Bijbel zo letterlijk nemen. Logisch ook, want die bestaan niet.

De lijst van rare berichten in Trouw is eindeloos. En vandaag gaat de krant voor de zoveelste keer de bietenbrug op, want wat mogen we vandaag lezen? “Toevluchtsoord van verslagen Trojanen ontdekt in Griekenland”: gewoon hysterisch, zoals ik deze week al heb aangegeven.

Vergeefs natuurlijk. Ik ga er niet van uit dat de redactie van Trouw mijn blog leest, maar je zou toch denken dat als een hoofdredacteur weet dat de Oudheid een zwak punt is, hij de redactie opdracht geeft berichten over de oude wereld te verifiëren bij een oudheidkundige. Zo moeilijk is dat niet. Ik ben bijvoorbeeld zelf de oudheidkundige die weleens door De Volkskrant wordt gebeld om te controleren of een persbericht wel koosjer is.

Als jullie dit lezen, beste mensen van Trouw, sta me dan toe goede raad te geven: bel eens een oudheidkundige.  Er zijn er tientallen die graag en snel een journalist te woord willen staan om zo de onzin uit de krant te houden die zo schadelijk is voor de oudheidkunde. En als dat niet gaat, beste redactie, schrijf dan gewoon niet over de Oudheid. Jullie herkennen de valkuilen niet. De overdrijvingen, de hypes, de regelrechte leugens, de wijze waarop activisten de berichtgeving sturen. Jullie hoeven niet alle details te weten, echt niet, maar als je wél weet waar je zwakke punt is, probeer er dan verstandig mee om te gaan.