Driemaal werelderfgoed: Centraal Turkije

Rotswoningen in Cappadocië

Wat valt er in Turkije zoal te zien? Ik behandelde eergisteren hier en daar de westkust. Vandaag nemen we het centrum onderhanden. Ik kan dat echter niet doen in de vorm van een rondreis. De beschavingen van Centraal-Anatolië zijn waanzinnig interessant maar ik denk dat ze onvoldoende bekend zijn. Liever dus een chronologisch overzicht. Een logische volgorde voor de auto is overigens Ankara, Alaçahöyük, Bogazköy, Yazilikaya, Kültepe, Kayseri, Kappadocië, Arslantepe, Çatalhöyük en Gordium.

De eerste steden

Eerst Çatalhöyük. Ik ben hier niet geweest maar hier is de officiële website van deze belangrijke opgraving uit het Neolithicum. Het gaat om een nederzetting van ongeveer dertien hectare uit het zevende millennium v.Chr., waar archeologen voor het eerst vaststelden dat er al in de laatste fase van de Steentijd grote nederzettingen waren. Denk aan een omvang van tweemaal het toenmalige Byblos, met dit verschil dat de huizen daar verspreid stonden op de heuvel en er dus niet zoveel mensen waren, terwijl Çatalhöyük compacter is. De deur was nog niet uitgevonden, dus je betrad een huis via een gat in het dak. Van de prachtige beeldjes die archeologen lang zelfverzekerd hebben geïnterpreteerd als moedergodinnen, durft men nu niet meer te zeggen dan dat ze misschien een rituele betekenis hebben gehad.

Lees verder “Driemaal werelderfgoed: Centraal Turkije”

Grafstenen

Twee Romeinse grafstenen uit Kayseri
Twee Romeinse grafstenen uit Kayseri

Ik was vandaag in Kayseri, het antieke Mazaka ofwel Caesarea. Het heeft een klein archeologisch museum, waar onder andere de vondsten liggen uit Kültepe, waarover ik al blogde. Er zijn echter ook voorwerpen uit Kayseri zelf, en zo ontdekte ik dat de Romeinse grafstenen in dit deel van het antieke wereldrijk altijd opnieuw een naar boven puntende driehoek kenden. In ongeveer de helft van de gevallen steekt daar een ovale vorm bovenuit met daarin twee symmetrische krullen. Zie de foto hierboven links.

Lees verder “Grafstenen”