Simon Goldhill Archieven - Mainzer Beobachter

De Nederlander is afgericht door de koe. Hoewel er ochtend-, avond- en nachtmensen zijn, beginnen alle scholen om half negen (hoewel een deel van de kinderen dan niet goed leert), haasten werknemers zich door de ochtendspits (hoewel menigeen kampt met concentratieproblemen) en biedt de TV ’s avonds vooral amusement (hoewel menigeen juist dan snakt naar iets intelligents). De maatschappelijke norm – sterker dan onze biologische klok – dat je vroeg aan het werk moet en ’s avonds mag rusten, is een erfenis uit de tijd waarin het grootste deel van de bevolking werkte in de veeteelt.

Wie breekt met deze norm, zal dat moeten uitleggen op school, fabriek of kantoor. Dat zijn de instituties die de norm reproduceren en ervoor zorgen dat er overeenkomsten blijven bestaan tussen het gedrag van Nederlanders toen en nu. Hierdoor worden we, althans voor een deel, gevormd door het verleden.

Lees verder “Liefde, seks en tragedie” →

Kleio, de muze van de geschiedschrijving. Mozaïek uit Zeugma, nu in Gazi Antep.

1.

Momenteel ben ik in Antwerpen, waar ik morgen in de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience een lezing zal verzorgen over Alexander de Grote. Om er op tijd te kunnen zijn, heb ik een hotel geboekt. Het bevindt zich in een oud gasthuis, waar sinds de dertiende eeuw de zieken werden verpleegd. Een deel is herbouwd als ziekenhuis, maar de kamers van de nonnetjes zijn nu in gebruik als hotel. Je slaapt hier, letterlijk, in de geschiedenis.

Daarvan kun je genieten. Dit is niet zomaar een kamer, dit is niet zomaar een huis. De hanenbalken zijn geen gewone stukken hout. Er komen associaties bij, die het huis versieren en een toegevoegde waarde vormen. En zoals kennis van de schilderkunst je helpt genieten van wat welbeschouwd een stuk textiel met opdruk is, zo helpt kennis van het verleden je extra genieten van wat welbeschouwd een structuur van bakstenen is.

Lees verder “Ach, geschiedenis” →