Ik schreef gisteren over de ideeën die Aristoteles en Augustinus over tijd formuleerden. Ze bewijzen dat de oude Grieken en Romeinen bepaald niet dom waren, maar zoals gezegd: ze zijn de uitzonderingen. Slechts weinig antieke auteurs bekommerden zich echt om het verschijnsel tijd, en uiteraard maakt dat Aristoteles en Augustinus alleen maar bijzonderder. Maar voor de anderen geldt: het lijkt wel alsof ze leefden in een wereld zonder tijd.
Lang geleden heb ik eens een laat-antieke tekst gelezen – ik ben vergeten welke, maar het zou wel eens kunnen staan in het proefschrift van Luuk de Ligt over antieke markten – waarin de auteur aan aristocraten het advies gaf dat ze markten moesten inrichten op hun landgoederen, omdat de arbeiders anders maar tijd zouden verliezen aan bezoekjes aan de stad. Het is een van de weinig keren dat een antieke schrijver zich lijkt te realiseren dat tijd waardevol was. Je kunt “tijd is geld” vertalen naar de oude talen, maar slechts weinig Grieken of Romeinen zouden het hebben begrepen.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.