De Britse politie heeft, zo schrijft The Guardian, de Amerikaanse papyroloog Dirk Obbink gearresteerd op verdenking van diefstal van papyri en verhoord. Het is al sinds het najaar bekend dat hij ervan wordt verdacht aan Amerikaanse verzamelaars papyri te hebben verkocht die het eigendom waren van de Egypt Exploration Society (EES), de stichting die toeziet op de uitgave van ongeveer een half miljoen papyri – groot en klein – uit de Egyptisch-Romeinse stad Oxyrhynchos. Obbink lijkt de prijs te hebben willen opdrijven door van een van de te verkopen fragmenten, bekend als Eerste-eeuwse Marcus, een erg vroege datering te geven. Ik behandelde de materie afgelopen november hier.
Al eerder had de EES Dirk Obbink van zijn taken ontheven wegens betrokkenheid bij de handel in de Sapfo-papyri. Over de provenance van deze papyri, d.w.z. de herkomstverklaring die garandeert dat ze geen vervalsing zijn en die noodzakelijk is om aan wetenschappelijk onderzoek te kunnen beginnen, heeft Obbink de afgelopen zes jaar verschillende tegensprekende verklaringen afgegeven. Over de authenticiteit schermde hij met koolstofdateringen (alsof vervalsers geen antieke papyrus zouden gebruiken) en andere niet-overtuigende argumenten, terwijl laboratoriumtests die zouden kunnen bewijzen dat het in elk geval niet om een slechte vervalsing gaat, bij mijn weten ontbreken.
Een heel eenvoudige, bij mijn weten niet uitgevoerde, test is om met een electonenmicroscoop te onderzoeken of de inkt ligt boven of onder het vuil dat zich in de loop der eeuwen op het papyrusvel heeft vastgezet. Ligt het stof onder de inkt, dan is de inkt recent aangebracht en is er sprake van een vervalsing. Dit is hoe onlangs enkele valse Dode Zee-rol-fragmenten zijn ontmaskerd; als dit miscroscooponderzoek inderdaad achterwege is gelaten, suggereert dat zeer sterk dat de anonieme eigenaar weet dat de Sapfo-fragmenten zo’n eenvoudige test niet doorstaan.
Obbink is in augustus 2019 al geschorst door de Association Internationale de Papyrologues, een maatregel die sinds 1972 niet meer is genomen. Ik blogde er hier over. In een verklaring van zijn advocaat liet Obbink in oktober weten dat de documenten die zouden bewijzen dat hij papyri had geprobeerd te verkopen… vervalsingen waren.
Het is geen prettig verhaal, als een wetenschap kapot gaat, maar de ironie van het verweer van Dirk Obbink verweer maakt wel iets goed.
[Kortom: koop mijn boek Bedrieglijk echt, lees het, bediscussieer het.]
Ben zeer benieuwd over de volgende update.
Het zou leuk zijn als die er nog kwam. Ik denk eerlijk gezegd dat we nu het moment hebben bereikt waarop de Green-collectie en Obbinks medewerkers denken: “Ziezo, er is een zondebok, nog even en iedereen kijkt de andere kant op en dan kunnen we weer verder met onze leuke spelletjes met papyri zonder gedocumenteerde provenance”.
Obbink riskeert tien jaar, dat zal nog wel eens het nieuws halen. En iedereen die ervan wist, gaat lekker door met het vervuilen van het oudheidkundig databestand.
Ja, dat is een nuttig boek. Ik hoop dat het wat losmaakt.
Heb je nog geen uitgever om je boek in het Engels op de markt te brengen? Het lijkt me dat men er ook in de wijdere wereld iets van kan leren… En met dit nieuws lijkt het me het gepaste moment om je boek verkocht te krijgen.
Overigens heb ik het in één ruk uitgelezen. Je schreef weer erg vlot en legde alles helder uit. Dank je wel voor dit interessante boek!
(Zou het overigens kunnen dat je op p. 129 twee woorden omwisselde? Moet “… is de D-top bij jonge inkt minder geprononceerd dan bij oude inkt.” niet het volgende zijn “… is de D-top bij oude inkt minder geprononceerd dan bij jonge inkt.”?)
Je hebt gelijk. Er zit een fout in die passage.
Het begint steeds meer op een aflevering van Morse te lijken.
Dagblad van het Noorden heeft een positieve recensie van Bedrieglijk Echt.
Je boek is weer eens zeer actueel, maar daarom ook direct verouderd, het lot van een papieren uitgave. Je zou dit soort publicaties eigenlijk online willen zetten, waarbij de lezer toegang koopt, maar waarbij de auteur ook de gelegenheid heeft de tekst te wijzigen. Scheelt weer al die nieuwe drukken en rectificaties.
Hoe zie jij het optimale midden tussen een digitale publicatie (zoals Livius) en een papieren publicatie?
Ik heb dit keer aangegeven dat mensen op mijn blog de actualiseringen konden vinden. De ideale situatie is natuurlijk dat het boek wordt vervangen door het internet, dat zoveel meer mogelijkheden biedt. Boeken hebben alleen nog betekenis voor zover ze iets bieden dat online niet bestaat, zoals (dit keer) een systematisch overzicht van wat eerstejaars over papyrologie leren.
Uitleg van de historisch-kritische methode deed ik in “Xerxes in Griekenland” en uitleg van brongebruik in “Het visioen van Constantijn”. Hopelijk leren classici iets van Xerxes en archeologen iets van Constantijn.
Als ik het goed begrijp, staat nog niet helemaal vast in hoeverre Obbink schuldig is. Het is natuurlijk zeer verdacht dat hij zes verschillende verhalen ophing, maar zolang hij nog niet definitief is veroordeeld: in dubio per reo. Mocht hij de gevangenis indraaien, dan id dat een triest einde van een verder respectabele loopbaan. Wat zou hem hebben bezield? Waarschijnlijk geldzucht. O the Mammon, the Mammon! (Pecksniff). Misschien verkeerde hij in zware geldnood vanwege drie echtscheidingen of iets dergelijks. Ik weet niets van hem af en oordelen is gemakkelijk.
Zijn medewerkers gaan nu wrsch. niet aan de lopende band papyri opkopen/ vervalsen. Waarschijnlijk hebben ze gewoon wijselijk hun mond gehouden. Dat is wel te begrijpen, al deugt het niet. Ze hebben een goede baan en misschien een vrouw en kinderen.
Of misschien is het een complot om Obbink door middel van vervalste (!!!) bewijzen uit te schakelen. Zoiets beweert Obbink althans. Het lijkt me sterk maar je weet maar nooit.
Is nu een Wetenschap kapot? Niet zo somber! Er bestaan ook fatsoenlijke geleerden, zelfs in het fraudegevoelige vak Papyrologie. De Wetenschap overleeft ook dit wel weer. Halleluia!
Ik heb enkele voorbehouden.
1)
Er is mogelijk inderdaad geklungeld met documenten om Obbink zwart te maken.
2)
De Greens, van wie vaststaat dat ze de wet overtraden en die almaar niet in het reine komen met de wet, acht in staat om een zondebok te maken.
3)
Er is een academisch belang gemoeid bij “het was maar één rotte appel, het systeem zelf is prima en reinigt zichzelf”. Zeg maar het gambiet dat Robbert Dijkgraaf speelde inzake Diederik Stapel. Barbertje Obbink moet hangen om te verhinderen dat de wetenschap zélf op de schop moet.
En dat is volgens mij de echte olifant in de kamer. We zitten opgezadeld met een generatie wetenschappers die te specialistisch is opgeleid om nog over de grenzen te kijken, wat in de papyrologie (waar een literaire en een materiële component aan zit) wel nodig is. En dat geldt voor vrijwel alle oudheidkundige onderwerpen.
Ik vrees dat de universitaire structuur – hyperspecialistisch, bureaucratisch, werkdruk – welwillende onderzoekers (inderdaad: de meerderheid) blokkeert om de hele bliksemse boel te hervormen.
Pro reo bedoelde ik natuurlijk.
U schetst wel een erg zwart scenario. De tijd zal het leren.
Tja. Mensen die steeds meer weten over steeds minder. Het zal wel de keerzijde zijn van het steeds verder voortschrijdend wetenschappelijk inzicht. Probeer in deze tijd nog maar eens een uomo universalis te zijn.
Er bestaat een Oxford Handbook of Papyrology (2011) met een hoofdstuk: The Future of Papyrology…..wat zou daarin staan?
Op oxfordhandbooks.com staat een samenvatting van het bovengenoemde hoofdstuk met als laatste regel: “The article concludes by noting the need for better communication between papyrologists” .
Toch maar je boek of een uitgebreid artikel ervan publiceren in het Engels?