Mar Behnam is een christelijke heilige uit Adiabene, een antiek koninkrijk in wat ooit Assyrië had geheten en tegenwoordig Koerdistan heet. In de vierde eeuw na Chr. is hij om het leven gebracht door de Sasanidische koning Shapur II, die u misschien kent als de tegenstander van de Romeinse keizer Julianus de Afvallige. In de twintigste eeuw werd Sint-Behnam vooral vereerd door moslims en door de christenen die worden getypeerd als monofysitisch, West-Syrisch, oosters-orthodox of miafysitisch: een hele catalogus van namen – ik schreef er al eens over – waarvan de Kopten en Armeniërs het bekendst zijn.

Het graf van de heilige Behnam is in een klooster, even ten noorden van Mosul aan de Tigris, dat wordt beheerd door de Syrisch-katholieke kerk, en dat zijn dan weer monofysitische christenen die het gezag van de paus respecteren. Deze wat complexe achtergrond maakte het klooster tot een natuurlijk doelwit van de zogenaamd Islamitische Staat: niet alleen werden hier relikwieën vereerd van een heilige terwijl een mens alleen God mag vereren, het waren ook nog christenen die eigenlijk pro-westers waren. Hét probleem van christenen in het Midden-Oosten is immers dat ook het gehate, imperialistische Europa christelijk is.

In maart 2015 vielen de terroristen het klooster dus aan. Het graf werd kapot gemaakt en beelden gingen het internet op. Ik zal er niet naar linken en adviseer u er niet naar te zoeken, want door uw nieuwsgierigheid helpt u de propaganda alleen maar meer.

Het bovenstaande reliëf, gefotografeerd door Marjon Verburg, is toen kapot gemaakt. U herkent de voorstelling: Sint-Joris, die hier een draak in mensengestalte doodt. Twee engelen bovenaan dragen een kroon, als herinnering aan het martelaarschap van de historische Georgios in Lydda. Het opvallende is dat de vandalen in al hun vernielzucht keurig binnen de lijntjes zijn gebleven.