Als ik u zeg dat het 29 sextilis was en toevoeg dat het was in het jaar waaraan Fufius Calenus en Vatinius enkele maanden later als consuls hun naam zouden geven, en als ik dat omreken naar 23 juni 47 v.Chr. op onze kalender, dan weet u dat u bent beland in een nieuwe aflevering van de reeks “Wat deed Julius Caesar vandaag 2069 jaar geleden?”

Nagenieten van de slag bij Zela. En dingen organiseren. De auteur van de Alexandrijnse Oorlog weet het volgende:

De dag na de slag vertrok hij zelf met lichtbewapende ruiters, het Zesde Legioen gaf hij order naar Italië te vertrekken om daar beloningen en onderscheidingen in ontvangst te nemen, de troepen van Deiotarus stuurde hij naar huis en twee legioenen liet hij met Marcus Caelius Vinicianus achter in Pontus. (Alexandrijnse Oorlog 78; vert. Hetty van Rooijen)

Provinciale herindelingen

Zelf reisde hij naar het westen. Het was nog 700 kilometer naar Nikaia, de hoofdstad van Bithynië die tegenwoordig İznik heet, waar hij wat urgente zaken wilde regelen. Daarvandaan reisde Caesar naar Efese, 800 kilometer per schip. Onderweg passeerde hij Troje ofwel Ilios, de stad waar de familie Julius vandaan zei te komen. Van Ilios naar Julius is immers maar een kleine stap.

Caesar onderzocht en beslechtte de geschillen in al die provincies. Hij verleende rechten aan viervorsten, koningen en vrije staten. Mithridates van Pergamon, die zoals boven beschreven in Egypte snel en met succes strijd had geleverd, een man van koninklijke bloede en ook in koninklijke stijl opgevoed, benoemde hij tot koning van Bosporos, dat onder gezag van Farnakes had gestaan. (Alexandrijnse Oorlog 78)

Het Koninkrijk Bosporos is de Krim. Het was een mooie beloning voor de man die Caesar had gered tijdens de Alexandrijnse Oorlog. Steeds was Caesar bezig om zijn eigen netwerk van vazallen en bondgenoten te organiseren en, zo doende, het eerdere netwerk om te buigen dat Pompeius had aangelegd.

De geboorte van Caesarion

Ondertussen was er allerlei nieuws. Over de republikeinse tegenstanders van Caesar, die in Tunesië bouwden aan een nieuw leger. Ze hadden ook een goede vloot. Er waren muiterijen in Andalusië, er was onrust in Campanië. Er waren nog altijd geen consuls gekozen. En Rome was in chaos. Een volkstribuun, Publius Cornelius Dolabella, had een wet voorgesteld om schulden kwijt te schelden, een voorstel waaraan de stedelijke bevolking gewelddadig steun verleende. Caesars man in Rome, Marcus Antonius, had het leger de stad in gestuurd en er waren 800 doden gevallen.

Een ander intrigerend bericht was dat Kleopatra VII was bevallen van een zoon. In het Ptolemaïsche Rijk heette een prins van den bloede natuurlijk Ptolemaios.  Omdat Kleopatra beweerde dat Caesar de vader was, is Ptolemaios XV de geschiedenis in gaan als Caesarion. We weten niet of Caesar werkelijk de vader is geweest. Het kwam Kleopatra later goed uit zoiets te claimen. Dat wil niet zeggen dat het ook onwaar is. Ondenkbaar is het echter niet.

[Een overzicht van de reeks #RealTimeCaesar is hier.]