Zoals de trouwe lezers van deze kleine blog weten, ben ik bezig met het omzetten van de Livius.org-website. Die draaide ooit op klassieke html en kan weer tien jaar mee als alle pagina’s worden geconverteerd naar een eigentijds content management-systeem. Een en ander moet handmatig, want de html was echt heel, heel oud. Ik ben al drie jaar bezig, denk ik, en inmiddels is 94% van de klus gedaan. Ik kan gaan denken aan de volgende fase: het toevoegen van enkele hoogstnoodzakelijke pagina’s, zoals over de Hittiten, over de Neo-Hittieten en over de stad Aššur. Iets minder hoogstnoodzakelijk was een kattebelletje over de Kittim. Het is leuk om weer eens wat te kunnen toevoegen.

De grote tweede klus is de correctie van de ruim 3600 pagina’s. Het wemelt van de verouderde inzichten en andere evidente tekortkomingen, de uitleg van de methode is incompleet en ladders van makkelijke naar moeilijke literatuur ontbreken. Ik zal alle pagina’s stuk voor stuk moeten herlezen, te beginnen met het notitieblok dat ik de afgelopen drie jaar heb bijgehouden. In feite is het project me boven het hoofd gegroeid en dat is eigenlijk ook logisch: vroeger kon een website door één man of vrouw worden gedaan, nu is het hele takenpakket iets voor acht mensen. En dan heb ik het nog niet gehad over het feit dat ik voor sommig illustratiewerk eigenlijk een professional nodig heb.

Ondertussen ben ik op de achtergrond bezig met het corrigeren van dode links. Momenteel heb ik de pagina’s onder handen over het verhaal dat in de Oudheid werd verteld over de Zondvloed. Hoewel de vrijwel complete vernietiging van de mensheid een naargeestig thema is, is het een onderwerp naar mijn hart: het toont zo mooi dat je de Bijbel niet kunt lezen zonder de klassieke teksten en dat je de klassieke teksten beter begrijpt als je de oosterse voorbeelden kent, en het illustreert dat kennis van teksten en archeologie hand in hand gaan.

• Het Bijbelverhaal zelf vindt u hier.
• Dat bevat tegenstrijdigheden (duurde deze crisis één jaar of veertig dagen?) en doublures (de mensen gaan tweemaal de Ark binnen) die vermoedelijk voortkomen uit het feit dat er twee bronnen zijn gebruikt. Een overzicht vindt u hier.
• De oudste, Sumerische versie, de Eridu Genesis, leest u hier en wat toelichting vindt u daar.
• De oudste Babylonische versie, het Epos van Atrahasis, leest u hier.
• De beroemde versie uit het Epos van Gilgameš leest u hier.
• De versie van Berossos, die eigenlijk Bêl-re’ušunu heette, vindt u hier.
• Een overzicht van de Mesopotamische versies is hier en tweeëndertig soms woordelijke parallellen tussen de vier Mesopotamische en de Bijbelse versie vindt u hier.
• Het Grieks-Romeinse verhaal over de Zondvloed is evident beïnvloed door de oosterse en dat strekt zich uit tot de opstand van de kleine goden of “zonen van de goden” die in de oosterse tradities voorafgaat aan de Zondvloed. Ik presenteer Apollodorus, Ovidius en Hyginus. En het overzicht is hier.
• Het heeft zin de Koran – hier – erbij te betrekken omdat het verhaal van Nuh een dialoog bevat die niet afkomstig is uit de Bijbel maar uit de Mesopotamische traditie.
• Is er archeologisch bewijs voor een Zondvloed? Dat is weleens geopperd, maar de dikke klei-afzettingen liggen in de diverse zuid-Iraakse steden steeds op een ander tijdstip. Niettemin lijken er stevige lokale overstromingen te zijn geweest in de eerste helft van het derde millennium v.Chr. En daarover leest u hier.

Ik heb in 2007 veel plezier beleefd aan het maken van deze pagina’s. Waarom ze destijds niet allang online waren, dat mag joost weten. Je moet in de letteren, zoals Komrij ooit verzuchtte, ook alles zelf doen. En zoals gezegd: ik ben met  de conversie nog volop bezig. U kunt dus stuiten op dode links. Ik werk eraan.