Als u dit leest, zit ik vermoedelijk in de tram naar de ruïnes van Karthago, niet ver van het huidige Tunis. Misschien komen we vandaag nog in het Bardo-museum, waar bovenstaand mozaïek is te zien van een banketscène met muziek. Afbeeldingen als deze waren in Romeins Africa heel populair.
Een van de beroemdste inwoners van Karthago was de jonge Augustinus, die er studeerde en er later werkte als leraar. Ik zal er de komende dagen vaker over schrijven. Hij woonde er samen met zijn vriendin, bij wie hij een zoon had verwekt. Zijn moeder kwam ook naar Karthago, al had ze er wat moeite mee dat haar zoon niet haar eigen (exclusivistische) variant van het christendom aanhing, maar sympathiseerde met het manicheïsme, dat een dualistischer wereldbeeld had en een andere opvatting over de Drie-eenheid.
Augustinus heeft veel geschreven en ik kwam een aardig citaat tegen over mozaïeken als het bovenstaande, dat in zijn regio en tijdens zijn leven is gemaakt.
Als iemand zó nauwkeurig naar een ingewikkeld mozaïek zou kijken dat hij alleen de afzonderlijke steentjes zag, zou hij zeggen dat de kunstenaar de kleine stukken lukraak had geplaatst, zonder veel gevoel voor compositie, aangezien hij niet in één oogopslag het geheel kon herkennen dat was neergelegd om één enkel elegant beeld te vormen (De ordine 1.2).
Het is in feite dezelfde observatie die wij kennen als je al te ver inzoomt op een foto: op een bepaald moment herken je wel de individuele pixels maar niet langer het grote geheel.
Prachtig mozaïek. Onvoorstelbaar dat dezelfde motieven ( Venus, Aphrodite) steeds weer te zien zijn of je nu in Tunis , Griekenland of Rome bent
Jona, nu je op reis bent is het misschien het verkeerde moment om het te vragen, maar wat ik zou willen weten: is de tegenstelling Rome – Carthago ooit ook als West-Oost tegenstelling beschouwd, naar analogie van Athene versus Perzië? Meer dan een halve eeuw geleden zag ik de spektakelfilm ‘Carthago in vlammen’- ik herinner me er niet veel meer van, maar het was wel duidelijk wie de nette mensen waren en wie de barbaren.
Grappig dat je erover begint. Ik vertelde zojuist aan mijn reisgenote dat ik de stukken over Tunesië en Algerije niet wilde voorzien van de tag “Nabije Oosten”.
Ik denk dat het wel vaak is beschouwd als deel van “het” oosten, al hangt het vermoedelijk een beetje af van de auteur die je leest.