Wat kost een papyrus? Dat is niet zo een-twee-drie te zeggen omdat ze vaak onderhands worden geveild. De Sapfo-papyri zijn bijvoorbeeld door een onbekende eigenaar via een in zeer beperkte oplage verspreide catalogus aangeboden aan een zeer beperkt aantal onbekende geïnteresseerden. Welke prijzen gevraagd en geboden zijn, is onbekend en of ze bij die gelegenheid ook werkelijk zijn verkocht, is bij mijn weten eveneens onbekend. Uiteraard is een besloten veiling, buiten de openbaarheid, de koninklijke weg voor wie een vervalsing heeft aan te bieden.
Ondanks het schimmige karakter van deze handel, zijn er wel een paar dingen te zeggen. Grote snippers leveren meer op dan kleine. Helder geschreven fragmenten zijn geliefder dan fragmenten die speciale belichting vergen. Literaire teksten schuiven meer dan administratieve – en dat is natuurlijk zeer tot genoegen van vervalsers, want administratieve teksten zijn vaak opgesteld in lastig te imiteren cursiefsschriften terwijl literaire teksten in eenvoudiger te vervalsen blokletters zijn geschreven (“uncialen”). De hoogste tarieven zijn voor Bijbelteksten. Een snipper van de Dode Zee-rollen kost al snel een miljoen dollar.
In 2010 kocht een Amerikaanse instelling voor hoger onderwijs, de Southwest Baptist Theological Seminary, drie fragmenten van de Dode Zee-rollen aan van een “private collector in Europe”. Meer dan deze vage omschrijving vernamen we niet over de herkomst en het vermoeden dat de drie fragmenten vals waren, was er al een tijdje. Ik heb daar geloof ik al eens over geschreven, al kan ik het zo snel niet terugvinden.
In elk geval: ze zijn natuurlijk vals.
Daar mag je om lachen. Schadenfreude. Als die klungels van de Southwest Baptist Theological Seminary nou beter hadden geluisterd naar de archeologen, die al ruim een eeuw zeggen dat antieke tekstfragmenten zonder gedocumenteerde provenance geen enkele wetenschappelijke waarde hebben, dan hadden ze een gigantisch bedrag op zak kunnen houden. Helaas slaan tekstwetenschappers archeologische adviezen altijd in de wind. De precieze schade is niet bekend, maar drie miljoen dollar is dus in de orde van grootte. Dat is evenveel als verspild is aan de Artemidorospapyrus.
Helaas kunnen we niet lang lachen. Het vervelende is namelijk dat de Southwest Baptist Theological Seminary kampt met budgetproblemen. En raad eens? Men benut het persbericht waarin men toegeeft vervalsingen te hebben gekocht niet om tegelijk te erkennen dat die archeologen toch eigenlijk, nou ja, eh, bij nader inzien, met de kennis van nu, eh, toch best wel een punt hadden, maar om in één adem door bekend te maken dat men de financiële problemen oplost door opheffing van de afdeling archeologie.
***
[De problemen in de papyrologie beperken zich niet tot Amerikaanse christenen. In mijn boek beschrijf ik ze, maar u kunt ook het filmpje bekijken.]
https://www.youtube.com/watch?v=7R9e3X52oSA
Adding insult to injury.
Of nee: adding injury to contempt.
Nou ja, als je jezelf Baptist Theological enzovoort noemt, dan heb ik sowieso niet zo’n hoge pet op van het wetenschappelijk gehalte van een dergelijk instituut, dus misschien is het opheffen van hun archeologische afdeling wel een “blessing in disguise”.
PS: ik dacht bij financieel wanbeleid eerst echt aan: uiteraard EU. Maar misschien heb ik gisteren gewoon te veel Arjen Lubach gekeken.😉
“drie miljoen dollar is dus in de orde van grootte.”
Daar kun je heel wat amateursportclubs de crisis door helpen.
“Helaas kunnen we niet lang lachen.”
Het spijt me oprecht, Jona, maar met mijn voorliefde voor beroerde grappen kon ik niet anders dan spontaan in de lach schieten. “Humor is lachen ondanks”.
Heb even op hun website gekeken. Ik snap niet goed hoe archeologie te pas komt op een School for Prayer of een School of Church Music and Worship, laat staan de School of Evangelism and Missions. Ben het met Frank eens, daar raken we voor de archeologie niet veel aan kwijt.
Archeologie is noodzakelijk voor het begrip van de Bijbel. Als je de materiële cultuur niet kent, kun je domweg de antieke wereld niet begrijpen, wat nogal onhandig is als je – zoals de instelling – de Bijbel belangrijk vindt. Niemand die zich bezighoudt met antieke teksten kan zonder archeologie.
Ja, ja, ja.
Dat is niet het punt van Tonni. Het punt is eerder dergelijke fundagelicalen (disclaimer: ik heb niet gecontroleerd of dit Seminarie fundagelicaal is – zo niet, des te erger) menen dat de Bijbel de eerste en betrouwbaarste bron van wetenschappelijke kennis is. Hun uitgangspunt is dat je de antieke wereld (en een heleboel andere wetenschappelijke onderzoeksgebieden) alleen kunt begrijpen als je hun specifieke interpretatie van de Bijbel aanneemt. En daarmee vinden ze zichzelf bijzonder handig. “Archeologie bewijst de waarheid van de Bijbel” is het motto – inclusief Mozes gedurende 40 jaar op rondreis door de Sinai.
Zowel van de Bijbel als van archeologie weet ik maar weinig, maar ik kan je aanraden een eind weg te blijven van fundagelistische Bijbelse archeologie.