Volgens de Babylonische kroniek die bekend staat als ABC 2, nam Nabopolassar op 23 november 626 v.Chr. de koningstitel aan. Ik blogde er al over. Dit was het begin van een reeks veldtochten tegen de Assyriërs. In 614 plunderden de Babyloniërs en de Meden de religieuze hoofdstad van Assyrië, Aššur, twee jaar later gevolgd door Nineveh. Babylon, al ruim een millennium de culturele hoofdstad van het Nabije Oosten, was nu ook weer de politieke hoofdstad.

Van Nebukadnezar tot Cyrus

De zoon van Nabopolassar, Nebukadnezar, regeerde van 605 tot 562 v.Chr. en herbouwde Babylon als de mooiste stad van het Nabije Oosten. De beroemde muren met blauwe glazuurtegels en de Ištarpoort zijn twee voorbeelden. Elders verbeterde hij het koninklijke paleis en herbouwde hij de Etemenanki. De roemruchte Hangende Tuinen, volgens Griekse auteurs een van de zeven wonderen van de toenmalige wereld, zijn misschien wel het bekendste werk van Nebukadnezar. Helaas zijn ze een sprookje.

In 539 v.Chr. kwam er een einde aan het Nieuw-Babylonische Rijk. De Perzische koning Cyrus de Grote (r.559-530) veroverde de hoofdstad en benoemde zijn zoon Kambyses tot koning van Babylon. Evenals zijn Assyrische voorgangers bewonderde Cyrus Babylon als culturele hoofdstad. Ook hij zocht een nette manier om de stad te besturen. In de inscriptie die bekend staat als de Cyruscilinder, stelt de Perzische veroveraar zichzelf voor als de uitverkorene van Marduk – met andere woorden, als een Babyloniër.

Ook de latere Perzische koningen behandelden Babylon met respect, hoewel er opstanden waren aan het begin van de regering van Darius I de Grote (Nidintu-Bêl en Arakha) en ten tijde van Xerxes (Bêl-šimânni en Šamaš-eriba in 484 v.Chr.). De cultus in de Esagila ging echter door en Babylon bleef een belangrijk centrum in het Perzische rijk.

Alexander en daarna

In 331 v.Chr. veroverde Alexander de Grote Babylon. Enkele jaren later lijkt hij te hebben overwogen de stad te maken tot residentie. Hij gaf opdracht tot verschillende bouwprojecten, zoals een grote rivierhaven en de reconstructie van de Etemenanki. Hij overleed op 11 juni 323 v.Chr. voordat hij de projecten kon aanschouwen. Over de Etemenanki, die nooit herbouwd zou worden, heb ik al eerder geblogd.

De geschiedenis van Babylon was nog niet ten einde. Later meer.