Delahaye en zijn volgelingen (2)

De fundamenten van een toren bij de poort van het limes-fort te Aardenburg

[Tweede en laatste deel van een artikel over de alternatieve topografieën van de Lage Landen in de Romeinse tijd. Het eerste deel is hier.]

Ik heb, zoals de meeste mensen, in mijn week maar 168 uur. Daarin moet ik ook mijn geld verdienen, slapen, eten en een eigen boek schrijven. Per dag stromen er zo’n 200 mailtjes voorbij. Ga ik tijd besteden aan een boek van een – overigens wel degelijk welwillende – auteur die een mijns inziens niet-noodzakelijke hypothese oppert over de locatie van Trajectum, en deze onderbouwt door het bewijsmateriaal dat ertegen pleit (de vondsten die een limesweg attesteren die eindigt bij Katwijk) weg te laten? Ik kan niet uitsluiten dat ik een belangrijke wetenschappelijke ontdekking negeer en een groot onderzoeker te weinig krediet geef, en ik schrijf dat zonder sarcasme, maar de weinige uren die ik elke week vrij te besteden heb, geef ik liever aan een boek dat van tevoren meer rendement belooft.

Lees verder “Delahaye en zijn volgelingen (2)”

Delahaye en zijn volgelingen (1)

De Romeinse vlootbasis van Velsen (Graham Sumner)

Regelmatig sturen uitgevers me ongevraagd boeken toe met het verzoek ze op deze blog te bespreken. Soms doe ik het wel, soms doe ik het niet: het hangt af van de beschikbare tijd, onderwerp, belangstelling, auteur en die merkwaardige, subjectieve kwaliteit “of d’r een stukje in zit”. Dat ik niet eerder heb geschreven over de boeken van de Studiekring Eerste Millennium, die me meer dan eens zijn toegestuurd, heeft te maken met de eerste factor: tijd. Ik zal ze ook nu niet bespreken, maar er zit wel een stukje in en het is wel zo beleefd althans iets te schrijven als mensen je boeken cadeau doen.

In de tweede helft van de vorige eeuw trok Albert Delahaye (1915-1987) de aandacht met zijn theorie dat de Romeinen nooit, of maar heel kort, in de Lage Landen zouden zijn geweest. Dat dit nu wat merkwaardig klinkt, is omdat wij weet hebben van de archeologische dataexplosie die sindsdien heeft plaatsgevonden. Ook destijds was het idee niet verdedigbaar, maar het bewijsmateriaal was nog niet zo overdonderend rijk als tegenwoordig en Delahaye had zeker zijn bewonderaars. Na zijn dood erkenden die dat de theorie onhoudbaar was, maar ze meenden ook dat er problemen waren met de wetenschappelijke reconstructie van de Romeinse topografie. Onder andere om die te bestuderen, richtten ze de genoemde studiekring op.

Lees verder “Delahaye en zijn volgelingen (1)”