Rennen voor vluchtelingen

Nea Kavala

Op deze blog heb ik al enkele keren aandacht besteed aan de Syrische vluchtelingen die u in Libanon kunt tegenkomen: anderhalf miljoen of zo, op een bevolking van vier miljoen. U leest er hier meer over: een kennismaking, cijfers, interview met een vluchtelingenwerkster, een gebroken arm, onderwijs.

Tot zover Libanon. Een deel van de vluchtelingen is via Turkije naar Griekenland gegaan – u herinnert zich dat Aylan Kurdi de oversteek niet overleefde – en verblijft nu, vrij uitzichtloos, in Griekenland. Het Cygnusgymnasium in Amsterdam heeft (net als vorig jaar) voor hen een actie opgezet, waar ik graag uw aandacht voor vraag.

Rennen voor vluchtelingen

Ze zijn minder vaak in het nieuws, maar ze hebben nog steeds nergens om naartoe te gaan: de tienduizenden vluchtelingen, voornamelijk uit Syrië, die jarenlang en onder vaak erbarmelijke omstandigheden in Griekse kampen wachten op een toekomst. De vijfdeklassers van het Cygnus Gymnasium bezoeken op hun klassieke Griekenlandreis, tussen alle tempels en musea, weer een van die kampen. Dit jaar is dat het kamp Nea Kavala, ten noorden van Thessaloniki.

Lees verder “Rennen voor vluchtelingen”

Allerheiligen

Margarita Alexandrova
Margarita Alexandrova

Een Libanese vriendin werkte tot nog niet zo heel lang geleden in een groot hotel. Niet zomaar een hotel, maar een hotel waar rijke families hun bruiloften vieren, waar buitenlandse staatshoofden logeren en waar wel eens een Libanese president is ingehuldigd. Haar oudere zus had een baan aan een internationale school. Twee aardige jonge vrouwen uit de betere middenklasse. Mensen zoals u en ik.

Toen brak er burgeroorlog uit in Syrië en begonnen de vluchtelingen te komen. Voor het goede begrip: geen Libanees denkt met plezier terug aan de jaren tussen 1976 en 2005, toen Syrië Libanon bezette. Niemand zou het de Libanezen hebben verweten als ze hun oosterburen aan hun lot hadden overgelaten, maar ze toonden zich van hun beste zijde: niet dat ze alles vergaven en vergaten, maar de vluchtelingen werden opgevangen. Volgens de officiële cijfers zijn er, op een bevolking van vier miljoen, 1.400.000 Syriërs, maar het feitelijke cijfer nadert de twee miljoen.

Lees verder “Allerheiligen”

Aylan Kurdi

Laatste foto van Aylan Kurdi tijdens zijn leven
Laatste foto van Aylan Kurdi tijdens zijn leven

Stel u het volgende voor. Een bouwvakker vergeet een olielampje uit te zetten, de wind blaast het om, er lekt olie en er is een vlam. Een plaatselijk brandje dat aanvankelijk niet eens wordt opgemerkt omdat het zo klein is. Maar even later brandt het paleis compleet af. Hoe kan zoiets gebeuren?

Dat heeft te maken met gebrekkige zuurstofaanvoer. Datgene wat door het olielampje begint te branden – een behang, misschien een stoel – brandt niet goed en de vrijkomende dampen stijgen deels onverbrand op en hopen zich op onder het plafond. Hier groeit langzaam een wolk van roet en onverbrand gas, dat langzaam opwarmt. Op een gegeven moment is dan één vonkje voldoende om de gaswolk te laten exploderen en desnoods een compleet paleis te laten ontploffen. Zo’n brand heet een “delayed flashover” en de gaswolk die klaarstaat om te ontploffen, heet “metakritisch”.

Lees verder “Aylan Kurdi”

Vluchtelingen

Vluchtelingenopvang, Sidon

Honderden mensen verdronken in de Middellandse Zee. Iedereen spreekt erover. De politiek heeft ineens een tienpuntenplan en toont daadkracht. Waar het zal eindigen moeten we nog zien, maar één ding is duidelijk: Europa zal er de komende tijd tienduizenden mensen bij krijgen uit landen als Syrië, Libië en Eritrea. Wat dat betekent weet niemand, maar we kunnen wel kijken naar de vluchtelingenopvang elders om een beeld te krijgen van wat Europa te wachten staat.

In Libanon verblijven momenteel 800.000 Syrische vluchtelingen. Ter vergelijking: er zijn ongeveer vier miljoen Libanezen. Ik heb er al eerder over geschreven: hier en vooral daar. Of daar, als u Palestijnse vluchtelingen zoekt. De twee categorieën lopen overigens in elkaar over: ik ontmoette eens een Palestijn die na 1967 naar Syrië vluchtte, verbleef in het inmiddels beruchte Yarmouk-kamp en nu vrijwel zeker in Libanon is.

Lees verder “Vluchtelingen”

Gebroken arm

Vluchtelingenopvang, Sidon

Van het Libanese stadje Anjar naar het volgende stadje, Zahle, zal alles bij elkaar zo’n tien kilometer zijn. Wie de weg afrijdt, ziet overal de tentenkampen waar Syrische vluchtelingen worden opgevangen. Dat is sowieso geen vrolijke aanblik, maar het treft je zeker als je ziet dat een van die kampen grenst aan een vuilnisbelt. Het officiële vluchtelingenaantal bedraagt 1,8 miljoen. (Ter vergelijking: er wonen in Libanon vier miljoen Libanezen en officieel 400.000 Palestijnse vluchtelingen.)

De autoriteiten doen wat ze kunnen. Er zijn allerlei hulporganisaties actief, maar de problemen zijn groter dan menselijkerwijs valt te overzien. Over oplossen heb ik het dan nog niet. Ik weet dat Saoedi-Arabië eens tenten stuurde, die vervolgens slecht bestand bleken tegen de slagregens die hier in de winter kunnen vallen. Er wordt onderwijs gegeven aan de kinderen en er was een donatie van schoolboeken, maar de leerkrachten hadden er weinig aan omdat een deel van de kinderen ongeletterd was.

Lees verder “Gebroken arm”

Opnieuw: Syrische vluchtelingen

Vluchtelingenopvang, Sidon

Een tijdje geleden blogde ik over de Syrische vluchtelingenproblematiek. Volgens de UNHCR gaat het om ruim twee miljoen mensen, waarvan er zo’n 720.000 in Libanon zijn aangekomen, een land met vier miljoen inwoners dat ook al onderdak biedt aan 400.000 Palestijnen.

Je kunt proberen zoiets aanschouwelijk te maken: het is alsof drie miljoen Duitsers en een half miljoen Belgen plotseling in Nederland komen wonen. Maar ook zo’n rekenexercitie helpt je niet echt verder. Een groot artikel in het NRC Handelsblad, vorig weekend, behandelde de situatie in Beiroet, maar de eigenlijke opvang is dichter bij de grens. Daarom heb ik Maya eens wat vragen gesteld, een Libanese uit een stadje op zo’n twintig kilometer van de Syrische grens, in de Bekaavallei.

Lees verder “Opnieuw: Syrische vluchtelingen”

Syrische vluchtelingen

Vluchtelingenopvang, Sidon

In december en in april bezocht ik Libanon. Gewoon als toerist. We hadden een geweldige tijd, en dat we in onder meer de Bekaavallei vluchtelingen zagen, was een van die dingen die we probeerden te vergeten, hoewel ik er later wel stukjes over heb geschreven (1, 2, 3).

Ik voel me niet bijzonder schuldig dat ik als toerist heb gereisd door een land waar het aantal Syrische vluchtelingen inmiddels ligt rond de 720.000. Ook wil ik niet beweren dat het alleen maar ellende is; sommige Libanese ondernemingen doen momenteel gouden zaken en zoals er voor de Palestijnse vluchtelingen in het Midden-Oosten uitwegen zijn, zullen die er ook zijn voor de Syrische.

Lees verder “Syrische vluchtelingen”

Vluchtelingen (nog steeds)

Vluchtelingenopvang, Sidon

Ik blogde in december over de Syrische vluchtelingen die ik toen in de Bekaa-vallei had gezien. Ik schreef dat er, doordat de media verkeerden in een kerstroes, weinig aandacht was voor deze mensen, en ik voegde een samenvatting toe van wat ik had vernomen.

Ik weet niet of wat ik hoorde precies waar was. Eén van de opmerkelijke trekken van het Nabije Oosten is dat mensen verschillende identiteiten hebben en zich aanpassen aan degenen met wie ze spreken, wat op westerlingen vaak overkomt als “hypocriet” of “mensen naar de mond praten”. Dat ligt dus genuanceerder, maar in elk geval is de informatie die je krijgt lang niet altijd correct.

Lees verder “Vluchtelingen (nog steeds)”

Vluchtelingen

De regen valt zo hard, dat de riolen het niet meer aankunnen.
De regen valt zo hard, dat de riolen het niet meer aankunnen.

Ik heb hier in Libanon geen toegang tot internet, en vertel misschien iets dat u allang hebt vernomen op het Nederlandse nieuws. Ik vermoed echter van niet, want in december zijn de media vooral bezig met jaaroverzichten en wat dies meer zij. Het mediacircus draait in de laatste weken van het jaar een versnelling lager.

Langs de weg van Baalbek naar Zahlé zagen we een groot tentenkamp. Het was geen al te moeilijke gok dat het was ingericht om Syrische vluchtelingen te herbergen, en inderdaad: de mensen bleken vanuit Damascus naar Libanon gekomen. Maar we vernamen ook dat het geen Syriërs waren: het waren Palestijnen, die tot enkele dagen geleden leefden in een vluchtelingenkamp in Syrië.

Lees verder “Vluchtelingen”