Het Oera Linda Boek

De eerste pagina van het Oera Linda Boek (Tresoar, Leeuwarden)

Ik zat bij Tresoar, waar ik momenteel werk, te praten met een juriste toen iemand de kamer in kwam lopen en iets uit de kast haalde. Door de opengeschoven kastdeur zag ik het daar ineens staan: het Oera Linda Boek. Sinds ik als puber in Kijk een artikel daarover las, wil ik daar meer over weten. Hier was mijn kans!

Ons verhaal begint in 1867, toen een onderwijzer uit Harlingen, Jan Frederik Jansen, de Friese archivaris Eelco Verwijs attendeerde op de familiestukken van Cornelis over de Linden, een timmerman uit Den Helder. Verwijs reisde de Zuiderzee over om Over de Linden te spreken en was enthousiast, want deze tekst beschreef de alleroudste geschiedenis van de Friezen. De Grieken hadden een Ilias, de Indiërs een Mahabharata, de Ieren de gedichten van Ossian en de Duitsers een Nibelungenlied – en de Friezen hadden nu het Oera Linda Boek. Je zou verwachten dat Verwijs door roeien en ruiten zou gaan om het uit te geven, maar hij deed niets en droeg het over aan Johan Winkler (een later beroemd geworden dialectoloog). Die vond het maar verdacht en zijn oordeel is verrassend actueel: een oudheidkundige vondst zonder geldige provenance kan een vervalsing zijn en verdient geen aandacht. Hierbij had het kunnen blijven. Helaas bleef het er niet bij. Er zou nog een dode vallen door het Oera Linda Boek.

Lees verder “Het Oera Linda Boek”

De handtekeningen gezet

Wim Weijland, directeur Rijksmuseum van Oudheden (links), en Bert Looper, directeur Tresoar (rechts), hebben de akte getekend. Achteraan ikzelf (Livius) en Luc de Vries (Tresoar).

Zoals de trouwe lezers van deze blog weten, werk ik alweer bijna twee maanden in Leeuwarden aan een project om de duizenden foto’s die mijn zakenpartner en ik (met bijdragen van nog enkele anderen) sinds 2003 hebben gemaakt, in het openbare domein te plaatsen. Dat project is eigenlijk een beetje toevallig ontstaan, doordat ik twee jaar geleden namens RomeinenNu bij Tresoar kwam overleggen over de mogelijkheid een website te bouwen die alle bestaande Romeinse dingen samenbracht en wel zó, dat het kwaliteitsniveau van de voorlichting verbeterde. (Tresoar is bekend als de schatkamer van Friesland maar beheert ook het Buma-legaat, een fonds dat oudheidkundige informatie wil verspreiden.)

Het had een echt Web 3.0-project kunnen worden. Een gesubsidieerde partij kan immers anno vandaag niet aankomen met het aanbieden van wat zelfgeschreven content. Het gaat tegenwoordig om een trechter waarmee de bezoeker naar informatie komt, niet langer om de aanbieder die informatie zendt. Helaas is dat project er niet gekomen, maar toen ik en passant bij Tresoar die 85.000 foto’s eens noemde, werd een nevenprojectje geboren.

Lees verder “De handtekeningen gezet”

Foto’s, foto’s, foto’s

Ik ben minder zwaarmoedig hoor

Zoals de trouwe lezers van deze blog weten, werk ik momenteel in Leeuwarden aan een project om de digitale foto’s online te krijgen die mijn zakenpartner en ik in de loop der jaren hebben genomen. Dat zijn er 85.000, waarvan een fors deel betrekking heeft op de Oudheid (duizenden ruïnes, museumstukken, landschappen…) en de rest op de Middeleeuwen in het Nabije Oosten (honderden Kruisvaarderskastelen, moskeeën…).

Mijn eigenlijke werk is het beste te omschrijven als het maken van een spreadsheet van duizenden regels diep en een stuk of wat kolommen breed. Het zijn overigens eigenlijk zestig spreadsheets. Daarin worden zaken vastgelegd als de naam van de foto, van de fotograaf (een deel van de foto’s is niet door mijn zakenpartner of mij gemaakt), uitleg van wat er op de foto is te zien, een datering van het voorwerp of de ruïne, eventueel de naam van een museum, een code die inscripties verbindt met een databank, een reeks trefwoorden, de moderne en de oude naam van de locatie, een aanduiding van de antieke cultuur en tot slot de lengte- en breedtegraad van de plek.

Lees verder “Foto’s, foto’s, foto’s”

Een meelijwekkend volk

Ook de moord op Bonifatius is opgenomen in “Een meelijwekkend volk”

Niemand is onbeschaafder dan de zogeheten bibliofiel, die niet strijdt om de inhoud van een boek te veroveren en dus nalaat zijn informatie te voorzien van onderstrepingen, aantekeningen en ezelsoren. Onze cultuur, die zoveel voordeel heeft gehad van de rusteloze speurtocht naar zo accuraat mogelijke inzichten, gaat ten onder aan schoonheid.

Dit spreekt allemaal vanzelf maar ik beken dat ik onlangs dreigde te wankelen in mijn dorst naar kennis. Ontwerper Peter Boersma heeft van Een meelijwekkend volk. Vreemden over Friezen van de oudheid tot de kerstening namelijk een zó mooi boek gemaakt dat ik aarzelde of ik er wel in moest schrijven. Gelukkig waren de teksten van André Looijenga, Anne Popkema en Bouke Slofstra interessant genoeg om cultuur voor te laten gaan. Ik ben er eens goed voor gaan zitten, pen in de hand, om alles aan te strepen wat nuttig kon zijn.

Lees verder “Een meelijwekkend volk”