De terugkeer van Wahibre-em-achet

Het plaatsen van de sarcofaag van Wahibre-em-achet in het Rijksmuseum van Oudheden (©RMO)

Toen ik werd benaderd om het themaboekje te schrijven voor de Week van de Klassieken, gewijd aan migratie in de Oudheid, wist ik meteen dat ik Wahibre-em-achet zou noemen. De inleiding opent dus met de sarcofaag van deze Griekse Egyptenaar, die de wacht houdt bij de ingang van het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden. Zoals de trouwe lezers van deze blog weten, is hij uiteindelijk uitgegroeid tot de titelheld van Wahibre-em-achet en andere Grieken. Er was echter één probleem: de sarcofaag was uitgeleend aan een Amerikaans museum. En het is toch een beetje vreemd als je schrijft “u ziet hem bij de ingang van het museum” als hij daar feitelijk niet staat.

Gelukkig werd de afgelopen maanden duidelijk dat het museumstuk tijdig zou terugkeren. U vindt de museale beschrijving hier en hieronder krijgt u het officiële persbericht. Leuk weetje: dat had eigenlijk gisteren de deur uit gemoeten, maar het museum was bang dat het zou worden opgevat als 1-april-grap.

Lees verder “De terugkeer van Wahibre-em-achet”

Oud jaar

Groeten uit Mainz

1.

Ik heb de laatste dagen hard gewerkt aan het themaboekje voor de komende Week van de Klassieken, Wahibre-em-achet en andere Grieken. Gistermiddag had ik het af en vandaag stuur ik het naar de mee-lezers.

Als u nu mocht denken dat ik dat belachelijk snel heb geschreven, dan moet u ook twee andere gedachten in overweging nemen. De eerste is dat het gaat over migratie, een onderwerp waarover ik de laatste tijd veel op deze blog heb geschreven – zie alle stukken over DNA – zodat de materie al was uitgekristalliseerd. Ik kon vrij snel een schema maken en hoefde de afgelopen tijd alleen de zinnen te schrijven.

Desondanks lag mijn werktempo inderdaad hoger dan anders. Dat is niet omdat ik nu harder dan normaal werkte. Het is omdat ik de rest van het jaar minder hard werk dan normaal zou zijn. Ik moet vaak reizen en verspil eindeloos veel uren in de trein. Als ik thuis probeer te werken, zijn het bouwvakkers die me van mijn werk houden. Ik zat nu op de Veluwe, heb mijn mail zoveel mogelijk genegeerd, stond elke ochtend om zes uur op, kon overdag zoveel dutjes doen als ik wilde, en kon zo de benodigde flow behouden. Ik vermoed dat u de ervaring herkent en ik vrees dat we allemaal hetzelfde denken: we komen te weinig toe aan normaal, efficiënt werken.

Lees verder “Oud jaar”

Apollo 8

Ongetwijfeld schrijven alle kranten er deze dagen over (al zal het ze moeilijk vallen het beter te doen dan het Noord-Hollands Dagblad) en ik blogde er vijf jaar geleden ook al over. Dus ik ga niet dieper in op de Apollo 8 en de beroemde foto hierboven, die vandaag een halve eeuw geleden werd genomen. Het al even beroemde geluidsfragment staat zo meteen hieronder.

Ik weet dat het Apollo-project een politieke motivatie had. Ik weet ook dat het geld dat je uitgeeft om mensen op de maan te zetten, tevens een keuze is om er geen ziekenhuizen mee te bouwen. En ik weet ook dat de eerste vlucht naar de maan de Amerikanen niet slecht uitkwam omdat ze eind 1968 zo niet hoefden te denken aan de moord op Marten Luther King, de moord op Bobby Kennedy en de sinds het Tet-offensief zeer omstreden oorlog in Vietnam.

Lees verder “Apollo 8”

Wahibre-em-achet en andere Grieken

De sarcofaag van Wahibre-em-achet hierboven, waarover ik al eens heb geschreven, heeft de vorm van een mummie. Op de deksel staan de godinnen Isis en Nefthys, de overledene was gemummificeerd en op zijn laatste reis kreeg hij gezelschap van shabti’s, kleine beeldjes van bedienden. De naam van de overledene, een officier in het Egyptische leger, betekent “horizon van Wahibre” en verwijst naar farao Wahibre Psamtek, zodat we de overledene kunnen dateren tijdens of kort na diens regering (664-610 v.Chr.).

Wahibre-em-achet moet de vorst persoonlijk hebben gekend: zijn graf is rijk genoeg om te concluderen dat hij een heel hoge rang heeft bekleed in het leger. Dit was een man uit de top-elite van Egypte en als de inscriptie op de sarcofaag niet de namen van zijn ouders zou hebben vermeld, Alexikles en Zenodota, zou niets ons hebben doen vermoeden dat Wahibre-em-achet afkomstig was uit een Griekse familie.

Lees verder “Wahibre-em-achet en andere Grieken”