Ik schreef al eens eerder over de Koninklijke Weg in het Perzische Rijk. Die kenden we lange tijd vooral van de Griekse onderzoeker Herodotos, die ergens in de Historiën de route beschrijft van Sardes in het westen van het huidige Turkije naar de hoofdsteden van het Perzische Rijk, vele honderden kilometers verder naar het zuidoosten. In Irak volgde deze weg ruwweg de Eufraat, vermoedelijk met een omweg over Babylon.

Kleitabletten uit Persepolis bevestigen Herodotos’ verhaal en voegen daaraan allerlei details toe. We weten nu hoe goed de Koninklijke Weg was georganiseerd. Je kon bijvoorbeeld met vouchers in elke serail eten en drinken te krijgen.

Hier in Irak realiseer ik me ineens: deze Koninklijke Weg bestaat nog steeds. Je rijdt erover van Bagdad naar Mosul of van Bagdad via Hilla (Babylon) naar het zuiden en dan zuidoosten. Je ziet voortdurend tankwagens met olie rijden.

Wat je ook ziet: plekken waar mensen je auto voor je willen wassen. Om te tonen waar ze hun diensten aanbieden, hebben ze waterspuiten permanent aan staan. Dat water wordt onttrokken aan de bodem, wat een factor lijkt te zijn bij het uitdrogen van de akkers en velden tussen de twee rivieren. De waterverspilling langs de grote weg is eigenlijk best zorgwekkend.