Het is niet mijn opzet u iedere dag lastig te vallen met informatie over Libanon, maar toevallig maakt de onvermoeibare Kees Huyser net vandaag de vijftien filmpjes af die mijn vriendin en ik onlangs opnamen. Verwacht geen Hollywoodproductie! Het idee om weer eens filmpjes te maken, zoals we in Irak en Byblos en Zuid-Frankrijk deden, werd vorige maand ter plekke geboren. We hadden alleen een draagbare telefoon bij ons. Het zijn maar snapshots.

Zelf moet ik altijd denken aan de gonzojournalistiek van Hunter S. Thompson, die voorwendde in plaats van uitgewerkte verhalen zijn on the spot geschreven aantekeningen in te sturen. Die verhalen waren veel geredigeerder dan hij beweerde, en als mijn filmpjes ergens op lijken, komt dat ook door redactie: ze zijn dus de verdienste van Kees, die traditiegetrouw de filmpjes wat stabiliseerde, foto’s toevoegde en aan het begin een optiteling en aan het einde een aftiteling maakte.

De Oudheid

Het zijn er dit keer vijftien. De eerste maakten we op de Dam van Alexander in Tyrus, die nog altijd herkenbaar is in het stedelijk landschap.

Het tweede en derde filmpje maakten we in Baalbek. Eerst de steengroeve…

… en daarna de Kleine Tempel. Die is overigens groter dan het Parthenon in Athene, dus u kunt nagaan hoe groot de Grote Tempel in Baalbek was. We hebben daar niet gefilmd omdat de Libanese minister van Cultuur er een feestje gaf.

De hippodroom van Tyrus is het onderwerp van het vierde filmpje.

De Middeleeuwen

Voor het vijfde filmpje gaan we naar Byblos, waar ik vorig jaar vergat een filmpje te maken over het Kruisvaarderskasteel. Die schade is nu ingehaald.

Filmpje zes is het kasteel dat Raymond van Saint-Gilles bouwde bij Tripoli:

Het zevende filmpje is gewijd aan de kerk van Mar Tadros in Libanon, gebouwd tijdens de Kruistochten. De opmerking dat bij de interpretatie van de aqeda de nadruk eerst lag op Isaaks zelfopoffering en pas later op Abrahams offerbereidheid, zou ik, als ik dit filmpje nog eens maakte, anders formuleren. De Isaaktraditie is oud, maar niet ouder dan de Abrahamtraditie.

We blijven in de tijd van de Kruistochten: het Zeekasteel van Sidon, gebouwd om Frederik II te verwelkomen bij de zesde van deze godgevallige ondernemingen.

De Nieuwe Tijd

Raouché, de Arabische versie van rocher, moest ook een filmpje hebben. Dit is in Beiroet.

Het tiende filmpje gaat over het tentoonstellingsterrein van Tripoli, ontworpen door Oscar Niemeyer en sinds kort werelderfgoed. Dat wil dus zeggen dat het niet alleen cultureel eigendom is van de Libanezen, maar van iedereen, dus ook van u.

Het Nationaal Museum in Beiroet verdiende een ereplaats …

… net als Beiroet Downtown. U ziet aan mijn filmpje niet af hoe mooi de moderne wolkenkrabbers zijn. En mijn opmerkingen over alle groen hangen ook wat in de lucht. Maar ja, je kunt in de best-beveiligde woonwijk van Libanon niet zomaar overal gaan filmen.

Ik schreef al eens dat het Mineralenmuseum van Beiroet het mooiste museum ter wereld is en dat zeg ik graag nog eens.

De twee laatste filmpjes zijn gewijd aan wat minder mooie zaken. Nummer veertien is het standbeeld van de vermoorde journalist Samir Kassir:

En het laatste filmpje gaat over de Place des Martyrs, Libanons nationale demonstratieplein.

En als u het hele lijstje wil hebben, dan kan dat hier.