T.E. Lawrence in Aleppo

baron_hotel

Wie wat bewaart die heeft wat. De bovenstaande foto maakten we acht jaar geleden in Aleppo in wat in 2008 het Baron Hotel heette en een eeuw geleden Baron’s Hotel.

Niet alleen Lawrence overnachtte en dineerde er (en vergat zijn rekening te betalen), het is ook waar koning Faisal de onafhankelijkheid van Syrië uitriep, waar Agatha Christie Murder on the Orient Express schreef. Tot de andere gasten behoorden Atatürk, archeoloog Max Mallowan, Charles Lindbergh, president Nasser, Charles de Gaulle, Yuri Gagarin en – hoe kan het ook anders in de Syrische hoofdstad – Hafez al-Assad.

Lees verder “T.E. Lawrence in Aleppo”

Jordanië (2)

[Ik schreef gisteren over het ontstaan van het Hashemitische koninkrijk in Jordanië: Abdullah greep er de macht in de jaren na de Eerste Wereldoorlog en verwierf na de Tweede Wereldoorlog de koningstitel, de westelijke Jordaanoever en Jeruzalem.]

Abdullah maakte serieus werk van de integratie van de westelijke Jordaanoever in zijn koninkrijk en was elke vrijdag in Jeruzalem voor het middaggebed. De voorspelbaarheid van zijn aanwezigheid werd zijn dood: hij werd in 1950 opgewacht en vermoord. Het illustreert de groeiende stabiliteit van de door hem gecreëerde staat dat hij zonder problemen werd opgevolgd door zijn zoon Talal en dat deze, toen hij geestesziek bleek te zijn, al even probleemloos werd vervangen door de jonge koning Hussein.

Lees verder “Jordanië (2)”

De Libanese burgeroorlogen (4)

VN-secretaris-generaal Dag Hammerskjöld in Beiroet.
VN-secretaris-generaal Dag Hammerskjöld in Beiroet.

[Dit is het vierde deel van een serie van dertien artikelen. In het voorafgaande beschreef ik hoe een etnisch en religieus heterogene, jonge staat een instroom van Palestijnse vluchtelingen te verwerken kreeg. Het eerste deel is hier.]

Onder de officieren in het Egyptische expeditieleger naar Palestina, dat niet meer had weten te bereiken dan de annexatie van Gaza, behoorde Gamal Abdel Nasser, die tot de conclusie kwam dat de Arabieren zich moesten verenigen en in 1954 een staatsgreep uitvoerde. Hij was niet de enige die geloofde in Arabische eenheid. In Syrië had Michel Aflaq de basis gelegd voor de Baath-partij en in 1958 fuseerden de twee landen tot de Verenigde Arabische Republiek, die niet zelden steun aanvaardde uit de Sovjet-Unie. Tegelijk ontstond de Arabische federatie van Jordanië en Irak.

Lees verder “De Libanese burgeroorlogen (4)”