[In 311 v.Chr. heroverde Seleukos Nikator, een van de opvolgers van Alexander de Grote, Babylonië op zijn tegenstander, Antigonos Eénoog. Wetend dat Antigonos naar hem zou optrekken, verzekerde Seleukos eerst zijn rug. Het eerste deel van deze vijfdelige reeks over de Babylonische Oorlog was hier.]
Antigonos Eénoog was danig geschrokken van Seleukos’ snelle successen en stuurde zijn zoon Demetrios met vijfduizend Macedoniërs, tienduizend Griekse huurlingen en vierduizend ruiters richting Babylon. Demetrios kan niet voor februari 310 zijn begonnen aan zijn opmars en zal op zijn vroegst in maart in Babylonië zijn gearriveerd. De Babylonische boeren moeten hem hebben vervloekt, want op dat moment stond de gerst hoog en ze kon niet worden binnengehaald. Onze bron Diodoros van Sicilië schrijft (in de vertaling van Simone Mooij) het volgende:
Toen Patrokles, die door Seleukos was aangesteld als commandant van Babylonië, vernam dat de vijanden aan de grens van Mesopotamië stonden, durfde hij met zijn kleine leger hun komst niet af te wachten. Hij beval de bevolking de stad te verlaten: een deel kreeg opdracht de Eufraat over te steken en de woestijn in te vluchten, de rest moest aan de andere kant van de Tigris maken dat ze wegkwamen naar Euteles in de omgeving van Sousa en naar de Perzische Golf. Zelf bleef hij met de soldaten waarover hij beschikte heen en weer trekken in zijn sector, dekking zoekend achter rivieren en kanalen. Intussen bespiedde hij de vijand en hield hij Seleukos in Medië op de hoogte van de stand van zaken en verzocht hij hem zo snel mogelijk te hulp te komen.
Toen Demetrios bij zijn komst in Babylon de stad verlaten aantrof, sloeg hij beleg op voor de twee forten. Eén nam hij in en gaf hij over aan zijn soldaten om te plunderen. Het andere belegerde hij enige dagen, maar omdat dat meer tijd kostte, liet hij Archelaos, een van zijn vrienden, achter om leiding te geven aan de belegering. Hij gaf hem vijfduizend man infanterie en duizend ruiters.
Vermoedelijk probeerde Demetrios Patrokles te achtervolgen maar keerde hij, toen dat niet lukte, terug naar Syrië, samen met de troepen van Archelaos. De operatie was mislukt. Demetrios was er ondanks zijn overmacht niet in geslaagd een beslissende slag te leveren tegen de man die zich meester had gemaakt van de landstreek en had Babylon evenmin kunnen heroveren.
De diepste reden was dat inheemse troepen sympathiseerden met Seleukos. Het waren niet de Grieken of Macedoniërs die beslisten over de afloop van de Babylonische Oorlog, maar Babyloniërs en Perzen.
[Het einde is morgen.]
In mijn reconstructie was Demetrius in Babylonië tussen augustus 310 tot maart 309. Gebaseerd op de Diadochenkroniek + Griekse bronnen. Beetje tricky, omdat Demetrius niet bij name genoemd wordt in de kroniek (BCHP 3). Artikel in H. Hauben en A. Meeus, The Age of the Successors (2004), p. 332-3. https://www.academia.edu/6909368/Seleukos_self_appointed_general_strategos_of_Asia_311_305_B_C_and_the_satrapy_of_Babylonia