Charax, een stad van Alexander de Grote

In het voorjaar van 324 v.Chr, stichtte Alexander de Grote een nieuwe stad op een kunstmatige heuvel tussen de monding van de rivier de Tigris in het westen en de gezamenlijke loop van de Eulaeus en de Pasitigris in het oosten. Dit Alexandrië in Susiana was geen totaal nieuwe stad. Er was al een Achaimenidische nederzetting met de naam Durine. De Macedonische kolonisten waren veteranen die een speciale wijk kregen in de vernieuwde stad, die ze Pella noemden, naar de hoofdstad van hun vaderland.

Seleukidische tijd

De stad stond al spoedig bekend als Charax (van het Aramese Karkâ, “kasteel”) en bloeide in de Seleukidische tijd. De belangrijke haven aan de kop van de Perzische Golf beheerste de handel over de Indische Oceaan beheerste. De bewoners doken ook naar parels.

De nieuwe stad leed echter van overstromingen. De Seleukidische koning Antiochos IV Epifanes herstichtte Charax dus nog eens. De stad heette nu kortstondig Antiochië. Na de Parthische machtsovername van Mesopotamië in 141 v.Chr. wist Charax zich onafhankelijk te maken.

Onafhankelijkheid

Het is mogelijk dat de eerste koning een Iraniër met de naam Hyspaosines was, de laatste Seleukidische satraap. Hij wordt genoemd in de Astronomische Dagboeken in 127/126 v.Chr. en er zijn ook munten uit die tijd. De haven heette nu Charax Spasinou, d.w.z. het kasteel van Hyspaosines. Het rijkje heette Charakene, Maišan of Mesene.

Het behield zijn onafhankelijkheid (vaak als vazal van het Parthische Rijk) en sloot zich soms aan bij de Romeinen in hun strijd tegen de gemeenschappelijke vijand, de Parthische koning. De zeehandel bleef al die tijd belangrijk en het is waarschijnlijk geen toeval dat de beroemdste ingezetene van Charax, een man genaamd Isidoros, de auteur was van een verhandeling over de handelsroutes in het Parthische Rijk. De inwoners van Palmyra hadden hier een permanente handelspost ener zijn allerlei inscripties over de karavaanhandel tussen de twee steden.

Slechts een paar Parthische heersers, zoals Pacorus II (r.c.78-c.105), beheersten Charakene rechtstreeks. Normaal gesproken was het gebied min of meer onafhankelijk. De drieëntwintigste en laatste koning, Abinergaos III, werd in 222 n.C. echter verslagen door Ardašir, die in opstand was gekomen tegen zijn Parthische overheerser. Deze opstand had succes en hij werd de eerste koning van het Sasanidische Rijk.

Sasanidische tijd

Ardašir herstichtte Charax opnieuw en vestigde er nieuwe mensen. Arabische bronnen noemen de stad Karh Maisan. Om hun controle over deze regio verder te verbeteren, stichtten de Sasanieden een tweede stad, zo’n veertig kilometer verder naar het zuiden: Basra. In de Islamitische tijd zou die stad Charax overvleugelen en het belangrijkste centrum van Zuid-Irak worden.