Steengoed

Je hebt een baan in een boekhandel op een druk punt in de stad. Dagelijks bezoeken vreemdelingen je winkel. Je verkoopt ze reisgidsen en boeken over de geschiedenis van je stad.

Op een dag aan het eind van de winter verkoop je een architectuurboek en een bundel middeleeuwse heiligenlevens aan een dikke klant. Hij blijft een praatje maken en zegt ineens dat je eens kennis zou moeten maken met een van zijn vrienden. Een paar minuten later loopt ook die de winkel binnen. En de volgende dag opnieuw. Tussen hem en jou is een klik. De zomer komt en gaat, het najaar verstrijkt, en jullie realiseren je dat jullie samen door het leven willen.

Lees verder “Steengoed”

Immigratie

We staan er als Nederlandsprekenden weer gekleurd op. Het bovenstaande plaatje komt uit de zoekmachine Quintura, die het voordeel heeft dat je, wanneer je je pagina met zoekresultaten krijgt, ook meteen de geassocieerde begrippen ziet. Meteen bij mijn eerste zoekopdracht kon ik zo vaststellen dat Nederlandssprekenden het woord “buitenlanders” associëren met “inbreken” en “ik haat buitenlanders”. Daarvan word je niet vrolijk. (Dat we het woord ook associëren met “Brabanders” is dan weer wel grappig.)

We associëren buitenlanders langzamerhand met haveloze vluchtelingen, met terrorisme, met geweld, met diefstal en een tsunami van islamisering. Dat buitenlanders ook onze gasten kunnen zijn en dat er veel leuks mee valt te beleven, trekt een stuk minder de aandacht. Toch zijn veel van de immigranten hier heel gewoon omdat ze van een Nederlander houden en bij hun geliefde willen zijn.

Lees verder “Immigratie”

De danseres van Palmyra

tombstone_aqma_mus_palmyra
Portret van een dame uit Palmyra

Palmyra, 2008. Het is de laatste avond van een lange reis met een veel te grote groep toeristen, die zo’n beetje elke antieke ruïne in Syrië hebben bekeken. Ze zijn moe. Ik zoek dichtbij het hotel een leuke locatie voor een slotdiner, maar er is eigenlijk niets, behalve een groep bedoeïenen die de reputatie heeft lekkere maaltijden te bereiden. Het zou mijn eigen keuze niet zijn geweest, maar er is geen alternatief.

En zo zitten we die avond in een grote bedoeïenentent uitstekend te eten. Er wordt zelfs gedanst. Mijn aandacht wordt vooral getrokken door een jonge vrouw die opvallend gracieus beweegt. Ik vraag me af waar ze vandaan komt. Niet uit West-Europa of Amerika, maar ook niet uit Syrië. Een van mijn medereizigers zegt dat ze het meisje Tsjechisch heeft horen spreken, dus dat zal het wel zijn.

Lees verder “De danseres van Palmyra”

De tuinman en het plagiaat

Magere Hein / een tuinman bij de Sharestanbrug in Isfahan

Een van de bekendste gedichten in onze taal is “De tuinman en de dood” van P.N. van Eyck. Hieronder is een ander versie, geschreven door de auteur/filmmaker Jean Cocteau, die zich baseerde op de versie van de bekende islamitische mysticus Rumi (Mevlana), waarin koning Salomo de hoofdpersoon is en het decor wordt gevormd door Jeruzalem.

Cocteau verplaatste de scène naar Perzië, specificeerde de plaats van toevlucht in Isfahan en veranderde de hoofdfiguur in een edelman. Het feit dat Van Eyck beide aanpassingen overnam, bewijst dat hij Cocteau kopieerde en niet het verhaal van Rumi.

Lees verder “De tuinman en het plagiaat”

’s Werelds mooiste beroep

De schuddende minaretten van Isfahan

In de westelijke buitenwijken van Isfahan staat het mausoleum van de veertiende-eeuwse mysticus Amu Abdollah Soqla. Het kubusvormige monument is vrijwel meteen na zijn dood gebouwd en staat dan ook op de monumentenlijst. Er is een restaurantje dat lekker sterke koffie schenkt, en er zijn altijd veel toeristen.

Die komen niet voor Amu Abdollah Soqla en ook niet voor de koffie. Ze komen om te kijken naar de twee minaretten, die in de zeventiende eeuw zijn toegevoegd.

Lees verder “’s Werelds mooiste beroep”