De Nijl (1)

De Nijl

Ik heb de laatste tijd geblogd over antieke rivieren en rond vandaag en morgen af met de grootste van de oude wereld: de Nijl. Enigszins afhankelijk van de wijze waarop je de lengte berekent, is de 6850 kilometer lange stroom de langste rivier op deze planeet of de langste na de Amazone. Als je kijkt naar het afwateringsgebied, heel noordoostelijk Afrika dus, hoeft de Nijl alleen de Amazone en de Congo voor zich te laten.

Noordelijk Afrika bestaat grotendeels uit de onherbergzame Sahara. Als de Nijl geen vruchtbare corridor zou bieden door deze dorre zone, zou het vrijwel onmogelijk zijn om te reizen vanuit Sub-Saharisch Afrika naar het Middellandse Zeegebied of het Nabije Oosten. De Nijl is daarom een cruciale verbindingsweg en dat maakt het verleden van Nubië en Egypte tot het collectieve verleden van de gehele mensheid.

Lees verder “De Nijl (1)”

Kwakgeschiedenis: afrocentrisme (1)

Taharqo (British Museum, Londen)

Ze kwam uit Benin City in Nigeria, werkte in een ziekenhuis in Londen en sprak zowel Yoruba als Engels. Mijn toenmalige geliefde had een mooie Afrikaanse naam, maar die had ze niet altijd gedragen. Als kind had ze een Engelse naam gehad die ze tegenwoordig opnieuw voert. Haar Afrikaanse naam vertegenwoordigde, om zo te zeggen, een tussenfase van zwart bewustzijn.

Het verbaasde me vaak. Ik heb weinig mensen gekend die zo kritisch waren en zo vaak de vraag stelden of iets wel waar was, maar wanneer het ging om het glorieuze verleden van de oude Afrikaanse koninkrijken, dan nam ze alles aan met een opvallende goedgelovigheid. Dat mag uiteraard en het deed niet af aan haar charme, maar het trof me. Misschien wel omdat de inconsistentie bijdroeg aan die charme.

Lees verder “Kwakgeschiedenis: afrocentrisme (1)”