Ik heb weleens geblogd over het Land van Herve: het mooie deel van België recht onder Nederlands Zuid-Limburg. Neem (als u uit Nederland komt) de trein naar Heerlen, stap over op de trein naar Aken of fiets rechtstreeks naar Vaals, klim naar het Drielandenpunt en ga daarvandaan richting Luik en je ziet dat het Land van Herve echt prachtig is. Niet voor niets hebben de goede god en de duivel er ooit een damwedstrijd gehouden.

Luik

Eenmaal in Luik bent u in de vallei van de Maas. Eerlijk is eerlijk: Brusselse wafels zijn smakelijker dan Luikse, maar Luik heeft dan weer de Liégeois en die heeft Brussel weer niet. Er zijn in Luik verschillende mooie middeleeuwse kerken (zoals, zoals) en er is ook een schitterend spoorwegstation. Het Musée Grand Curtius heeft een adembenemende collectie glas en een degelijke archeologische afdeling. Het Archéoforum voor het prinsbisschoppelijk paleis viel mij wat tegen; er is hier overigens ook een monument voor de aanslag van 2011.

Aan de andere kant van de Maas is het Maison de la Métallurgie et de l’Industrie, waar onder meer het van zink gemaakte bad van Napoleon is te zien. Controleer overigens de openingstijden van musea en kerken; ze sloten in elk geval niet altijd aan bij wat ik verwachtte. Tussen de middag gaan in Wallonië ook winkels veelal dicht.

Luik geldt (in elk geval in Nederland) als een industriestad die beter dagen heeft gekend, maar er is veel gemoderniseerd en u zult er plezier aan beleven. De stad presenteert zich bovendien als fietsstad en dat vélo-cité is meer dan een melige woordspeling. De gemeente maakt er werk van. Enigszins paradoxaal moest ik bij mijn laatste bezoek, vorig jaar juli, voortdurend omrijden omdat ze de fietspaden aan het verbeteren waren.

Fietsen langs de Maas

Misschien verbaast u dit, want België heeft een slechte reputatie als het gaat om fietspaden. Het schijnt zelfs zo te zijn dat de wetgever je, als je denkt dat het fietspad niet deugt, toestaat op de stoep te rijden of op de straat. Het kan namelijk prima gebeuren dat op een en dezelfde weg het wegdek voor auto’s er spic en span bij ligt en het tegelijk aangelegde fietspad vol kuilen zit. Hoewel het toch dezelfde laag asfalt is.

Ja, er zijn dus slechte fietspaden. Maar de gemeente Luik is niet de enige die er iets aan doet. Wallonië heeft een adembenemend mooi netwerk van 1500 kilometer fietsroute dat RAVeL heet (Réseau Autonome des Voies Lentes). Het gaat vaak om oude treinlijnen waar een fietspad is aangelegd, zodat de hellingen altijd te overzien zijn. Van Aken via Luik en Namen kun je zo helemaal naar Charleroi, Bergen en Doornik rijden. Hier is de landkaart. Aan de andere kant van de grens sluit het netwerk aan op de Franse voies vertes.

De Maasvallei, vanaf Luik naar het zuidwesten, biedt veel moois. Ik noem Amay, met het Merovingische graf waarover ik vorig jaar over schreef. Ik noem ook Hoei, met een beeldschone kapittelkerk met dito kerkschat. De Waalse hoofdstad Namen, met een fijne boekhandel, een Hôtel de Groesbeeck en een Musée des arts anciens (met de Schat van Oignies) en de citadel. Het mooiste deel van de Maasvallei begint voorbij Dinant, richting Frankrijk. Ook deze stad heeft een beroemde citadel. De brug over de Maas is overigens de plek waar tijdens de Eerste Wereldoorlog een jonge luitenant Charles de Gaulle gewond raakte. Verder naar het zuiden liggen enkele mooie kastelen en net over de grens is Mont Vireux.

Terug naar Nederland

U zult op een gegeven moment naar Nederland of Vlaanderen terugkeren. Je kunt in België de fiets vrij eenvoudig meenemen in de trein, simpeler althans dan in Nederland. De treinen zijn ook minder druk, heb ik de indruk. Maar noordwaarts fietsen is natuurlijk leuker.

Ik heb zelf een voorkeur voor kleine wegen, maar u gaat nu de Taalgrens over en daar heb ik iets wonderlijks geobserveerd: de kleine wegen zijn vaak heel slecht onderhouden. Tussen Namen en Leuven is het stuk van Beauvechain naar Bierbeek hopeloos. Soortgelijke ervaringen heb ik gehad toen ik van Tervuren naar Tienen fietste, onder en boven de Taalgrens. Ik heb het vermoeden dat de gewestelijke autoriteiten in Wallonië en Vlaanderen eigenlijk niet geïnteresseerd meer zijn in de wegen naar de andere helft van België en daarom het onderhoud beperken tot de grote wegen.

Van de plekken om op weg naar het noorden te bezoeken, licht ik Nijvel er uit, met een prachtige kapittelkerk en een goed museum. Ik hoef Leuven en Mechelen niet te prijzen. In Brussel noem ik het Huis van de Europese Geschiedenis, de bij Nederlanders ten onrechte volslagen onbekende Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis en ook het Atomium, dat onlangs erg mooi is opgeknapt en toch wel een van de meest bijzondere bouwwerken ter wereld is.

Morgen begint de zomertijd. Fiets voorzichtig en heb veel plezier!