Zwarte Piet in een boerkini

piet

Wat me zo opvalt aan de discussie over boerkini’s is dat zoveel mensen er zo zeker van zijn dat het zwempak een symbool is van onderdrukking. Het kostuum is, zo weten velen, een aanpassing aan de islamitische normen en dus onderdrukkend. Een vrouw mag, in deze redenering, niet beslissen hoeveel van haar lichaam ze aan de wereld toont en is zo nog steeds het bezit van haar conservatieve vader of broer.

Welnee, zeggen anderen, het is andersom. Die conservatieve vader of broer wil het liefst dat vrouwen helemaal niet naar het strand gaan en die boerkini moeten we daarom beschouwen als emancipatoir, want nu kan die vrouw tenminste wél van huis en gaan zwemmen.

Lees verder “Zwarte Piet in een boerkini”

Van vele boeken te maken is geen einde (1)

Teveel om te lezen
Teveel boeken om te lezen

De foto hiernaast toont wat boeken waarover ik nog eens wil schrijven. De linkerstapel is ruwweg het materiaal dat ik zelf selecteerde, daarnaast torent een stapel boeken die ik óf cadeau kreeg óf als recensie-exemplaar kreeg toegestuurd. Een deel daarvan heb ik al uit, maar het ontbreekt me aan tijd om er rustig over te schrijven. Zonder uitzondering zijn of ogen deze boeken interessant en ik zal de stapel wegwerken als ik de reeks over Jezusmythicisme en voorlichting af heb. Vandaag bied ik enkele korte signalementen, want de gulle gevers mogen toch wel een soort bedankje hebben.

Om te beginnen: Opus Noviomagense van Paul van der Heijden en Clemens Verhoeven. In veertig bladzijden worden enkele Romeinse voorwerpen getoond die zijn opgegraven in Nijmegen, met uitleg over het beroep dat erbij hoort. Een sikkel hoort dus bij een hortulana (tuinierster) en we lezen niet alleen iets over Romeins tuinieren, maar zien ook een foto van zo’n opgegraven sikkel en van een re-enactor in een Romeinse tuin – ik denk in Xanten maar het kan ook Orientalis zijn. Een leuk boekje, dat ik doorgeef aan mijn nichtje en neef. Het heeft geen isb-nummer maar is leverbaar via boekhandel Dekker v/d Vegt en het Valkhofmuseum.

Lees verder “Van vele boeken te maken is geen einde (1)”

Zwarte Piet op Curaçao

kopZoals de lezers van deze kleine blog weten, ben ik momenteel op Curaçao, waar ik probeer te werken aan de laatste twee halve hoofdstukken van een boek. Ik beken dat ik wat word afgeleid door het warme weer, de WK Voetbal, de jetlag – ik heb een slaapstoornis – en mijn taken/voorrechten als oom van het leukste nichtje en leukste neefje ter wereld. Bovendien is er elke ochtend weer het Antilliaans Dagblad, dat me een doorkijk biedt naar wat er speelt op dit eiland. Het mag dan slechts de omvang hebben van de Noordoostpolder en evenveel inwoners als Arnhem, het heeft een politiek leven als een autonome staat. Hier is bijvoorbeeld een interessant commentaar op de verziekte relatie tussen Nederland en Aruba.

Maar ik wilde het even hebben over Zwarte Piet. “Curaçao innovatief omtrent Zwarte Piet”, lees ik in het ochtendblad van woensdag 9 juli.

Lees verder “Zwarte Piet op Curaçao”

Zwarte Piet (bis)

Ik blogde gisteren over de opvattingen van Quinsy Gario over Zwarte Piet. Het probleem daarmee is dat hij essentialistisch denkt: wat in het verleden op een bepaalde manier in elkaar stak steekt ook nu nog zo in elkaar. Als in de vijftiende eeuw rond twaalf uur ’s middags de kerkklokken werden geluid om op te roepen tot strijd tegen de Turken, en als de kerkklokken nog steeds beieren rond het middaguur, dan zou dat, in de redenatiewijze van Gario, nog steeds aanzetten tot haat. Dat hij niet ziet dat zowel Zwarte Piet als de Turkenklok inmiddels folklore zijn, illustreert vooral dat we grote problemen hebben met ons geschiedenisonderwijs.

Dat ik het oneens ben met Gario wil echter niet zeggen dat ik ontken dat er Nederlands racisme bestaat. Het plaatje hierboven vind ik uitgesproken onaardig – en dan druk ik me voorzichtig uit. Lees verder “Zwarte Piet (bis)”

Zwarte Piet

Ooit – het moet 1995 zijn geweest – leidde een vriendelijke pater mijn toenmalige geliefde en mij rond door de Romeinse catacomben. Hij wees een muurschildering aan waarop Christus en een heilige waren te zien. De wand was niet egaal, zodat Christus stond op een naar achteren buigend deel van de muur, terwijl de heilige iets naar voren leek te komen. De pater ontwaarde daarin een wonderschone theologie, namelijk dat Christus altijd een stapje terugdeed om mensen te laten schitteren.

Dat het meer had te maken met de oneffenheid van de wand, en niets meer was dan een leuk verzinsel, is helemaal niet erg. De pater maakte een pastoraal punt en de informatie die hij overdroeg sprak zijn toehoorders aan.

Lees verder “Zwarte Piet”