Een blog zonder corona

Door de crisis rond de corona moeten we zoveel mogelijk thuis werken. Tussen u en mij gezegd en gezwegen: voor mij persoonlijk is het een zegen. Ik moest afgelopen zomer een paar weken uitwijken naar de Vaalserberg om eindelijk eens normaal te kunnen werken. Dankzij uw hulp lukte dat ook en zo kon ik werken aan Xerxes in Griekenland en Bedrieglijk echt. Hoe schunnig het ook klinkt, dankzij de crisis kan ik in Amsterdam zelf de rust vinden die voor werk nodig is. Ik sluit niet uit dat sommige bedrijven de komende weken gaan constateren dat de verplaatsing van de werkzaamheden vanuit de kantoortuinen richting werkplek-zonder-overlast de productiviteit heeft bevorderd.

Dit gezegd zijnde: niet iedereen kan nu werken en omdat ook ik nu zonder betaald werk zit, leek het me aardig wat vaker op deze plek te schrijven. Wie geen werk heeft, kan dan iets leuks lezen en zich even aan het corona-voor, corona-na onttrekken.

Mijn oorspronkelijke plan was een decamerone te maken, maar honderd stukjes in tien dagen was me wat teveel van het goede. Bovendien houd ik rekening met een week of zeven voor we terug zijn bij normaalheid, dus lag het voor de hand een langere reeks te bouwen. Dat worden de misverstanden die ik ooit publiceerde in Spijkers op laag water. Die materie valt te actualiseren en zo heeft u iets aardigs voor in de middag. Regelmatige lezers van deze blog zullen wel wat bekende dingen tegenkomen.

Lees verder “Een blog zonder corona”

Librairie Jona

Ik was woensdagavond in Brussel en toen ik vanaf Laken naar de binnenstad peddelde, zag ik in de Avenue de la reine Koninginnelaan ineens de Librairie Jona. Voor wie, zoals ik, Jona heet, is dat leuk, zelfs al was het een kantoorboekhandel waarvan er dertien in een dozijn gaan. Vooral tijdschriften, ook wat boeken. Ik stopte, nam mijn telefoon en maakte bovenstaande foto. De baardige man achter de counter keek door de openstaande deuren naar die vreemde snuiter op z’n stoep, vroeg waarom ik de pui van zijn winkel had gefotografeerd en barstte in lachen uit na mijn “Moi, je m’appelle Jona”.

Pas toen ik thuis kwam, realiseerde ik me dat het winkeltje tevens een gokkantoor was. Eigenlijk vond ik het wel een mooie metafoor voor de boekhandel. Anders dan de vertrouwde dingen die je bij de supermarkt haalt – de kaas en de groente zullen morgen precies hetzelfde smaken als gisteren – heb je de boeken die je koopt nog niet gelezen. Elke aanschaf in de boekhandel is een gok. Elk boek is een verrassing.

Lees verder “Librairie Jona”

Van vele boeken te maken is geen einde (2)

Het is Boekenweek, dus laat ik eens schrijven over boeken. Ooit kocht ik die sneller dan ik ze kon lezen. Ik ben inmiddels terughoudender maar veel maakt dat niet uit, want naarmate ik minder boeken koop, krijg ik er meer toegestuurd, vaak met een verzoek of ik ze op deze blog wil recenseren. Driekwart van die boeken is overbodig: je vindt dezelfde informatie sneller op het internet en dan kun je via hyperlinks nog meer vinden ook. Daar schrijf ik dus niet over. Andere boeken zijn wel de moeite waard, maar ik vind er nauwelijks tijd voor. Vandaag dan toch een paar signalementen.

Eén: de langverwachte Landmark-Caesar is er eindelijk. En dat is goed nieuws, heel goed nieuws. De Landmark-reeks is dé standaard voor vertaalde antieke teksten: nieuwe vertalingen, verhelderend beeldmateriaal, een goede inleiding, appendices, dubbele annotatie, goede landkaarten. Kortom, een feest voor wie wil lezen, nuttig voor wie informatie nodig heeft. Een boek zoals het in deze digitale tijd hoort. Ik kom er nog op terug want alle lof verdient meer dan deze ene alinea.

Lees verder “Van vele boeken te maken is geen einde (2)”

Zen en de kunst van het boeken lezen

bibliofilie

Het bovenstaande plaatje doet al een tijdje de ronde op de sociale media. Het illustreert leuk hoe twee soorten mensen de wereld aanschouwen: de romantische visie en de klassieke visie. Deze etiketten hebben niets te maken met historische tijdvakken: ze zijn geïntroduceerd door de Amerikaanse auteur Robert Pirsig in zijn beroemde roman Zen and the Art of Motor Cycle Maintenance (1974).

Hij vertelt daarin hoe sommige mensen, de romantici, vol ontzag naar techniek kijken. Hun bewondering is oprecht en daardoor kunnen ze moeilijk zien wat het feitelijk is. Daar tegenover staan de mensen die op de klassieke manier kijken naar techniek: ze zien precies wat het is of doet, zijn praktisch, en hebben er geen overdreven bewondering voor. Als een onderdeel van een motorfiets kapot gaat, zal de romanticus naar de dealer gaan om dat onderdeel van de leverancier te betrekken, omdat hij exact het goede onderdeel wil hebben. De klassieke denker loopt een werkplaats binnen en maakt van een stuk blik een vervanging. Als het functioneert is het goed.

Lees verder “Zen en de kunst van het boeken lezen”

Israël verdeeld: toelichting (3)

Op een goede landkaart staat precies de informatie die je nodig hebt en niet meer of minder.

In een eerder stukje over Israël verdeeld gaf ik aan dat het verspreiden van wetenschappelijke informatie in boekvorm problematisch is geworden en in een tweede stukje vertelde ik dat registers tegenwoordig anders kunnen zijn dan vroeger. Voor aanvullende informatie zijn ze immers niet langer noodzakelijk; daarvoor hebben we nu de Wikipedia.

Vandaag wil ik wat zaken noemen die niet zoveel met de doorbraak van het internet hebben te maken – of het moest zijn dat boeken, als de informatie goed wordt gesynchroniseerd, langer overeind zullen blijven in het aanbrekende post-papieren tijdperk.

Lees verder “Israël verdeeld: toelichting (3)”

Het boek is dood. Morsdood.

Het boek is dood (Roermond)

Ik weet heus wel dat de boekenrubriek in een krant een bijzaak is. Over vijf jaar worden boeken besproken in de lifestylebijlage. Dat is onvermijdelijk en wie daar nog over moppert is eigenlijk een zeurpiet. Het boek heeft zijn beste tijd gehad als medium in het culturele debat.

Ik heb me daarbij neergelegd. Het boek dat ik vandaag afrondde, zal mijn laatste zijn. Internet is sneller, staat meer zelfcorrectie toe en bereikt meer mensen. Met het verdwijnen van het boek gaat iets van waarde verloren, zeker, maar het is zoals het is.

En toch.

Lees verder “Het boek is dood. Morsdood.”