Aangeschoten wild

Ik ga nu bloggen over Ineke van Gent. U weet wel, die van de forensentax. En dat is het probleem. Ze is in uw perceptie – terecht of onterecht, dat maakt niet uit – alleen nog de politica die de Nederlandse forensen tot op het bot bruuskeerde.

Hoe zat het ook alweer? In de eerste plaats: in Nederland zijn de huizenprijzen de laatste decennia sterk gestegen. In de tweede plaats: Nederland heeft, zoals we vorige week weer eens hoorden, een open economie. Dat betekent dat werkgelegenheid hier makkelijk weg kan stromen. Daarom proberen onze kabinetten, in feite ongeacht hun samenstelling, het scholingspeil hoog en de lonen laag te houden. Ook wordt het werkgevers eenvoudig gemaakt personeel aan te nemen op basis van tijdelijke contracten. Daarnaast wordt het voor werknemers makkelijker gemaakt werk aan te nemen buiten hun woonplaats, doordat reiskostenvergoedingen niet werden belast. Alles om de werkgelegenheid in Nederland te houden.

Lees verder “Aangeschoten wild”

Ethos en gotspe

Frankfurt

Een paar maanden geleden blogde ik over de wijze waarop men in de Oudheid meende dat je een boodschap het meest effectief kon overbrengen. De Griekse filosoof Aristoteles onderscheidde drie aspecten: ethos, pathos en logos. Logos wil zeggen dat een verhaal een kop en een staart moet hebben. Daarover is zoveel te vertellen – denk aan alle redenatiefouten – dat ik er niet over zal bloggen.

Ik blogde destijds over pathos, dat je rekening houdt met het publiek, en dan vooral de emoties. De overheidsvoorlichting bij het referendum over het EU-verdrag in 2005 was een voorbeeld van hoe het niet moest. Men speelde in op angst, met als dieptepunt een filmpje van de VVD met treinen die naar Auschwitz vertrokken. Het werkte averechts want de burger liet zich geen angst aanjagen.

Lees verder “Ethos en gotspe”