Ik was onlangs in de omstandigheden om een van de prangendste wetenschappelijke kwesties onzer tijd op te lossen: wat is erger, zes uur claustrofobie in een Airbus A319 of vijf uur blootstelling aan Heathrow Airport? Helaas werd ik afgeleid door de laatste hoofdstukken van William A. Simmons’ Peoples of the New Testament World (2008), zodat ik u het antwoord schuldig moet blijven. Ofwel: we hebben te maken met een boek dat zó onderhoudend is, dat je zelfs vergeet dat je je bevindt in een Airbus 319 of op Heathrow.
In twintig hoofdstukken legt de auteur aan de lezer uit wat farizeeën, sadduceeën, tollenaars, Herodianen, centurions en schriftgeleerden zijn – begrippen die ook voor professionele oudhistorici nog wel eens lastig zijn. (Zo ken ik een hoogleraar die farizeeën definieerde als “gehelleniseerde joden”.) Vaak is Peoples of the New Testament World een soort sociale geschiedenis van de antieke samenleving, bijvoorbeeld als de kooplieden en de boeren, de slaven en de vrijgelatenen of de cliënt-patroonrelaties worden behandeld. Ik vond dit sterke hoofdstukken.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.