The Day Before You Came van ABBA: dit heb ik altijd een mooi melancholiek liedje gevonden. Een vrouw bezingt de dagelijkse routine van haar leven: de forensentrein naar haar werk, kantoorwerkzaamheden, lunch met dezelfde collega’s, de gebruikelijke karweitjes van de middag, weer naar huis, een afhaalmaaltijd, wat TV kijken, met een boek naar bed, klaar voor de volgende dag met dezelfde regelmaat.

Without really knowing anything, I hid a part of me away

en even later

It’s funny, but I had no sense of living without aim
The day before you came.

Echt verrassend is het thema natuurlijk niet. Gerard Reve had er in De avonden maar één zin voor nodig, een van de beroemdste uit de Nederlandse literatuur.

Het is pas kwart voor drie, dacht hij, en toch komt deze dag vol, zo goed als elke andere.

Terug naar ABBA: de hamvraag is natuurlijk wie degene is die de volgende dag verscheen in het leven van de zangeres. Aangezien het popmuziek is, waarin het doorgaans gaat over ik-hou-van-jou, ik-blijf-je-trouw, de-lucht-is-blauw, mogen we aannemen dat de “you” de grote liefde is. Maar waarom dan de melancholieke toon? Is de liefde alweer voorbij? Is de melancholie ingegeven door het feit dat de vier leden van ABBA, die alle terugkeken op een kapot gelopen relatie, dit liedje opnamen in het bewustzijn dat dit hun laatste samenwerking was?

Ik heb er met mijn goede vriend Richard wel eens over zitten bomen, op een mooie zomermiddag op het terras van de Brakke Grond. Zoals je wel vaker zit te kletsen, met een biertje erbij, in het volle bewustzijn dat er geen oplossing is en dat juist dat de grap vormt.

Een tijdje geleden bedacht ik: de zangeres heeft het over de dood. Er is geen enkele aanwijzing dat die interpretatie beter is dan dat ze haar geliefde ontmoette, maar ze bevalt me, zoals dit liedje me dierbaar is.