Nog steeds ben ik te druk om elke dag een stukje te schrijven. Om u niet zonder uw dagelijkse portie ongein te laten, bied ik u vandaag een quizvraag. Voilà:
Welke geliefde Nederlandse roman eindigt hier?
Voor neerlandici die het antwoord meteen weten is er een bonusvraag. Die roman eindigt hier. Maar het verhaal heeft een vervolg gekregen.
Uit de IJmuider Courant van 6 augustus 2014 (met dank aan mijn collega Arjen Bosman).
Misschien ken ik het verhaal dat hier niet wordt verteld. Het gaat over arbeidsongeschiktheid.
**
De kortste verbinding tussen twee punten is een rechte lijn en ik weet al jaren dat als ik wil fietsen van Amsterdam naar Den Haag, de fijnste weg die is langs Aalsmeer, Rijsenhout, Roelofarendsveen, Leiderdorp en Voorschoten. Het is nog een mooie route ook, want je komt langs de Westeinderplas en de Braassemermeer. Goedgeluimd stapte ik gisteren dus op de fiets voor 62 kilometer tegenwind.
Ik bleef goedgeluimd. Er zijn voldoende stukken waar je lekker kunt doorrijden, zoals de dijk naar Aalsmeer en de weg langs de Westeinderplas. Als je zin krijgt in een colaatje, hoef je nooit lang te wachten tot je een dorpswinkel of uitspanning ziet. Zo bezien is alles nog steeds hetzelfde als twintig jaar geleden, toen ik dit fietstochtje wel vaker maakte. Toch is er veel veranderd – en niet altijd ten goede.
Ik moest na middernacht nog even een brief wegbrengen bij iemand in Oud-Zuid en zoals wel vaker had ik nog teveel energie om al naar huis en naar bed te gaan. Meestal fiets ik dan nog wat om, soms vele kilometers. Vandaag bleef het maar een kort omweggetje. Ik had de hele dag al naar de Rijksmuseumtunnel gewild, Het Parool was vanmiddag geopend met een enthousiast stuk over de heropende tunnel en een vriendin had me vanavond over de telefoon verteld met hoeveel plezier ze er doorheen was gereden.
Vorige week zocht ik – naar ik inmiddels weet: op de verkeerde plaats – naar het huis waar Multatuli de Max Havelaar schreef. Vandaag vond ik, al was het niet mijn opzet, het huis waar de schrijver is geboren.
Grappig genoeg had het een met het ander te maken, want ik zou niet naar het geboortehuis zijn gegaan als ik niet, fietsend langs de Herengracht, het bordje “Bergstraat” had gezien, en me had bedacht dat ik nog donderdag door een Brusselse Bergstraat had gewandeld, zoekend naar het Havelaarhuis. Nog peinzend over mijn onsuccesvolle speurtocht passeerde ik de Korsjespoortsteeg, waar het geboortehuis staat. Er is een klein museum, dat ik al jaren ken maar nog nooit eerder had bezocht.
Ik moest een tijdje geleden in het Mediapark in Hilversum zijn, en omdat ik met de trein aankwam, vertelde degene die me ontving dat station Hilversum-Noord was verbouwd, dat het niet langer nodig was het park via de hoofdingang te betreden en dat het volstond de verlengde loopbrug te nemen.
De Oude Kerk van Grooteboek heeft een toren die zo’n drie meter uit het lood staat, en een prachtig interieur. Onder de kansel zag ik een mooie oude grafsteen met het volgende grafschrift van een voorname heer, wiens naam ik ontcijferde als M. Meinders Cools:
Al die hier op my treden,
Die spieglen sich aan my.
Al leg ick hier beneden,
Ick heb geweest als gy.
Dat gy nu syt, was ick voordien;
Dat ick nu ben, sult gy oyt wesen.
Je kunt het je maar moeilijk voorstellen als je bij Velsen door de Wijkertunnel rijdt, maar hier ligt het oudst bekende slagveld van Nederland: het is de plaats waar de Romeinen in de zomer van 28 de Friezen versloegen. En andersom, want de Romeinse tactische zege zou uitpakken als een strategische nederlaag.
Ooit waren de relaties tussen de Romeinen en Friezen – dat wil zeggen: de bewoners van wat nu Noord-Holland en Friesland heet – buitengewoon hartelijk geweest. Omstreeks 15 v.Chr. hadden de Romeinen de legioenen waarmee ze Gallië hadden veroverd verplaatst naar de Rijn, om daarvandaan een agressieve Germaanse stam te bestrijden die leefde in het noordelijke Roergebied. Deze Sugambren werden van alle kanten aangevallen: vanuit Mainz in het zuiden, vanuit Xanten in het westen en vanaf 12 v.Chr. uit het noorden over de rivier de Eems. Om die te bereiken, moest de vloot van de Romeinen varen over nog onbekende wateren, waar ze tot hun schrik werden geconfronteerd met het in de Middellandse Zee onbekende verschijnsel van eb en vloed. De Friezen redden hen toen het leven.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.