Een goocheltruc in de Verenigde Staten

Iedereen weet het nu: in de Verenigde Staten is het Capitool bestormd door aanhangers van Trump. De twitterende klasse twist over de vraag of we de bestormers moeten aanduiden als terroristen. De twitterende klasse trekt in Nederland parallellen met boeren die met tractors inrijden op overheidsgebouwen. En de twitterende klasse maakt zich druk om foto’s als bovenstaande.

En dat, lieve mensen, is precies de bedoeling.

Ik heb zo’n vermoeden dat, terwijl iedereen kijkt naar dit soort mediagenieke types, iets minder mediagenieke mensen op de kamers van de volksvertegenwoordigers zijn geweest. Ik zou er niet van opkijken als die hebben gezocht naar compromitterend materiaal. Of dat ze compromitterend materiaal hebben achtergelaten. Computerinbraken sluit ik evenmin uit.

Lees verder “Een goocheltruc in de Verenigde Staten”

Nice

Het is, zoals u weet, een grote puinhoop in het Midden-Oosten en het geweld blijft niet beperkt tot die regio. Om het draagvlak onder de Amerikaanse burgerij voor het buitenlands beleid te peilen, hielden een half jaar geleden twee onderzoeksbureaus enquêtes over de crisis in het sultanaat Agrabah. Werd het niet eens tijd dat de Amerikanen gingen bombarderen? Van de republikeinen meende een derde dat dat een goed idee was. Maar hoe dan met de vluchtelingen? Van de democraten meende ruim twee vijfde dat de VS genereus asiel moesten verlenen.

Duidelijke cijfers over de attitudes – u leest er hier meer over – en nog veelzeggender omdat het sultanaat Agrabah uitsluitend bestaat in de Disney-film Aladdin. De ondervraagden hadden dus hun mening al klaar voordat ze de feiten kenden.

Lees verder “Nice”

Parijs, Europa

Jean Huber, Le souper des philosophes
Jean Huber, Le souper des philosophes

Parijs is méér dan de hoofdstad van Frankrijk. Het is de stad waar in de achttiende eeuw de ideeën van de Verlichting werden geconcipieerd en in de praktijk gebracht. Het is de basis waarvandaan Napoleon deze ideeën exporteerde, onder andere naar Egypte. Het is een plaats met een spreekwoordelijk losse seksuele moraal. Het is de belichaming van een land dat, trots op zijn laïcité, religieuze symbolen in het openbaar onderwijs verbiedt. Het biedt ruimte aan de meest vrije pers ter wereld.

Parijs is, tot slot, de plek waar de coördinatie plaatsvindt van militaire operaties in islamitische landen als Libië, Mali en Syrië. Dat is niet van vandaag of gisteren: het assertieve contraterrorismebeleid is ontworpen na de metro-aanslagen van ’95. Parijs staat hoog op de lijst van steden waaraan jihadisten een hekel hebben. Het is de hoofdstad van een militair actieve staat met een traditie van secularisme en Verlichting.

Lees verder “Parijs, Europa”

#JeSuisTriste

Toen onze grootouders op De Dam een monument oprichtten voor de gevallenen uit de Tweede Wereldoorlog, bepaalden ze ook dat de dodenherdenking zou bestaan uit twee minuten stilte. Ze wisten helaas uit ervaring dat mensen, geconfronteerd met geweld, te verward zijn om iets zinvols te zeggen.

Mag ik daarom voorstellen dat iedereen de Twitter even laat wat ze is en dat politici zich, al is het maar voor deze ene keer, onthouden van commentaar? Gewoon, tot maandag. En dan mogen jullie doorgaan met de schuld geven aan multiculti’s, aan Bush en Cheney, aan “de” islam. Whatever. Maar niet tijdens de dodenherdenking.

Distantiëren

Vrijdagmoskee, Yazd

Eigenlijk had ik een stukje willen schrijven over de herhaalde eis dat moslims zich, hoewel de Parijse aanslag tientallen malen is veroordeeld, moeten distantiëren van het uit hun naam gepleegde terrorisme. Ik zou hebben geveinsd dat ik het daarmee eens was en zou meer voorbeelden hebben gegeven. Joden zouden zich moeten distantiëren van het Israëlische nederzettingenbeleid, protestanten moesten “nee” zeggen tegen de SGP en katholieken moesten afstand nemen van de pauselijke standpunten inzake seksualiteit. VVD-ers moesten zich distantiëren van Jos van Rey en René Leegte, Limburgers van de Bende van Venlo, voetballers van Willem II en Volendammers van misdrijven tegen de muzikaliteit.

Zo’n leutig stukje heet een reductio ad absurdum: je maakt je van een standpunt af door het tot in het extreme door te trekken. Door het belachelijk te maken, vermijd je de discussie over het eigenlijke onderwerp. In dit geval: is er in de islam misschien een norm aanwezig waarop je elke gelovige mag aanspreken?

Lees verder “Distantiëren”

Geweld in Oost-Turkije

Het (Byzantijnse) stadswapen van Diyarbakir

Oordelen is menselijk, maar vaak gaat het niet. Geweld is zo’n onderwerp. Je kunt medelijden hebben met de slachtoffers, je kunt de vraag stellen wat de daders heeft bewogen, maar in laatste instantie zul je het niet begrijpen. Dan moet je je beperken tot registeren van wat er is gebeurd en verder je oordeel opschorten.

Ik heb de afgelopen vijf weken in het oosten van Turkije verschillende archeologische opgravingen bezocht. Het moment had niet ongelukkiger kunnen zijn gekozen, want de PKK benutte de opening van het schooljaar om links en rechts onderwijzers te vermoorden. (Gelukkig had ik een uitstekende begeleider.)

Lees verder “Geweld in Oost-Turkije”