De Donau

De bovenloop van de Donau bij Kelheim

Ik heb al geblogd over de Aoos, Elbe, Eufraat, Rijn en Tigris, dus laten we het nu eens hebben over de Donau. De Romeinen noemden de hele stroom Danubius, de Grieken gebruikten die naam alleen voor het westelijke deel. De benedenloop kenden ze als Ister. De mooie blauwe rivier ontspringt in het Zwarte Woud en mondt uit in de Zwarte Zee. Met een lengte van ongeveer 2860 kilometer is de rivier ongeveer even lang las de Eufraat. In Europa is alleen de Wolga langer. De antieke auteurs meenden dat, afgezien van de halflegendarische rivieren van India, alleen de Nijl groter was dan de Donau.

Onder de vele zijrivieren van de Donau – Plinius de Oudere kende er niet minder dan zestig – zijn de Iller, de Lech, de Altmühl, de Naab, de Regen, de Isar, de Ilz, de Inn, de Traun, de Enns, de Morava, de Leitha, de Rába, de Váh, de Drava, de Tisza, de Sava, de Olt, de Siret en de Prut. Dat is nogal wat, maar de rivier is dus lang en stroomt door Duitsland, Oostenrijk, Slowakije, Hongarije, Kroatië, Servië, Roemenië, Bulgarije en schampt zelfs even aan Moldavië en Oekraïne.

Lees verder “De Donau”

Het portret van Marcus Antonius

Marcus Antonius (Kunsthistorisch Museum, Boedapest)

Een kleine tweeënhalf jaar geleden was ik in Boedapest, een mooie stad waar ik nog nooit eerder was geweest. Er zijn daar twee musea met oudheidkundige collecties: het Nationaal Museum (met een prachtig lapidarium in de kelder) en het Szépművészeti Múzeum ofwel Museum voor Schone Kunsten. Het museumpje van Aquincum, de Romeinse voorgangerstad van Boeda, ligt wat verderop en is ook alleszins de moeite waard. Je kunt ze niet alle drie op één dag doen.

De buste hierboven, in het Museum voor Schone Kunsten, stelt Marcus Antonius voor: de Romeinse officier die in Caesars gevolg zijn sporen verdiende met het helpen uitmoorden van de Eburonen, vervolgens in Rome dienstbaar was bij het uitlokken van de burgeroorlog met de Senaat, werd beloond met het consulaat en na de moord op Caesar een enorme machtspositie opbouwde. Hij versloeg daarna Caesars moordenaars bij Philippi, leidde twee moeilijke campagnes tegen het Parthische Rijk en ging uiteindelijk ten onder in een burgeroorlog tegen Octavianus, de latere keizer Augustus. Die deed er vervolgens alles aan om Antonius’ Parthische campagnes te presenteren als enorme mislukkingen, wat maar staat te bezien.

Lees verder “Het portret van Marcus Antonius”