Het jaar 1000: vroege globalisering?

Zoals ik zojuist beschreef, toont Daan Nijssen in Alle wegen leiden naar Babel hoe de grote handelswegen in het oude Nabije Oosten en de Mediterrane wereld groeiden. De Chinezen hoefden alleen maar in te pluggen in een bestaand netwerk. Dat is waar Nijssens verhaal eindigt. Het boek van Valerie Hansen, The Year 1000, pakt de draad een ruim millennium later op als de ontstane handelsnetwerken een schaalvergroting zouden hebben ondergaan.

In de woorden van Hansen, die geschiedenis doceert aan de Yale-universiteit, begon de globalisering rond het Jaar 1000. Dat is een samengestelde bewering die haar dwingt twee dingen te bewijzen:

  1. er was zoiets als globalisering,
  2. die begon rond 1000.

Dat laatste is natuurlijk slechts een nummer. Historici hebben vanouds een ambigue houding ten opzichte van l’an mil, waarvan ze enerzijds weten dat het geen keerpunt was, maar dat ze anderzijds graag gebruiken als signaalwoord om aandacht te trekken. “Globalisering” is ook geen fijn woord. Hansen focust op handel en heeft het soms ook over geweld, maar haar essentialistische beeld van religie laat haar geen ruimte voor wederzijdse beïnvloeding tussen de wereldgodsdiensten, die toch ook hoort bij het algemene culturele proces. Zelfs als we haar conceptuele vaagheid accepteren, is The Year 1000 echter mislukt. Hansen kan het eerste deel van haar stelling illustreren, niet méér, en bewijst het tweede geheel niet.

Lees verder “Het jaar 1000: vroege globalisering?”

Verovering versus globalisering

Gedachtenexperiment nummer één. Stel u iemand voor die rond 350 v.Chr. besluit vanuit de Lage Landen op reis te gaan. Hij trekt naar het zuiden door het gebied van de Kelten, bereikt de Middellandse Zee bij Marseille, een Griekse kolonie. Per boot zijn reis vervolgend legt hij aan in de havens van Etrurië. Hij bezoekt Rome en de steden in zuidelijk Italië, steekt over naar Sicilië, zeilt naar het kosmopolitische Karthago, scheept in naar Egypte, brengt een bezoekje aan het tempelstaatje Jeruzalem en gaat aan land in de havensteden van Fenicië. Tot slot reist hij via Cyprus, Griekenland en de Donau weer naar huis.

Zo’n reiziger zou terug zijn gekeerd met verhalen over stadstaten en stamsamenlevingen, over zelfvoorzienende dorpen, over handelsnaties en over het Perzische wereldrijk. Hij zou onderweg eerst Keltisch hebben geleerd, maar ook Ligurisch en Etruskisch, Grieks en Latijn, Aramees, Egyptisch, Fenicisch en het daarvan afgeleide Punisch, Perzisch, Thracisch en de talen die ooit in Midden-Europa gesproken zijn geweest. Onze reiziger zal hebben gebeden tot de beschermgoden van de zeevaart en de wegen, eerst in de vierkante velden van de Kelten, later in de hoge Etruskische podiumtempels, in de naar alle zijden open marmeren heiligdommen van de Grieken, in het “huis van alle volken” in Jeruzalem, in de gigantische tempelcomplexen van Egypte en op de offerhoogten van de Levant.

Lees verder “Verovering versus globalisering”

Romeinen en Grieken

Het theater van Dionysos in Athene, gebouwd in het klassieke Griekenland en tot vér in de Romeinse tijd in gebruik.

Mensen hebben het altijd over “de Romeinen en de Grieken”. Maar waarom altijd die twee? Er waren vroeger zo veel volken. De geschiedenis begon bij de Mesopotamiërs (in wat nu Irak heet) en bij de Egyptenaren. Er waren Joden, Karthagers, Galliërs en Germanen. In Nederland en België woonden de Nerviërs, de Tungriërs, de Bataven, de Cananefaten en de Friezen. Waarom is “de tijd van Grieken en Romeinen” dan lagere schoolstof en waarom zijn de andere volken dat niet?

Lees verder “Romeinen en Grieken”

Oslo en globalisering

Zijn we echt de weg kwijt?

Wat rond de aanslagen in Oslo vooral opvalt, is hoe weinig we weten en hoe snel we onze oordelen klaar hebben. Eerst dachten we dat moslimfundamentalisten erachter zaten, later bleek de dader een geïsoleerde anti-islamitische terrorist. Toen dat duidelijk was, kwamen onze politici met veroordelingen en condoleances die vooral opvielen door nietszeggendheid. Daarna begon het zwartepieten. We hebben nog niets verrassends gehoord.

Dat zal om twee redenen ook niet gebeuren. De eerste is dat het voor het eerst is dat een autochtone Europeaan overgaat tot massaal geweld. Dat kunnen we beter zo houden, maar hierdoor ontbreekt het vergelijkingsmateriaal om dit type terrorisme te doorgronden. Onze informatie is te beperkt om zinvolle dingen te zeggen.

Lees verder “Oslo en globalisering”